Το βαρίδι του Λασιθίου: Αλαζονεία, έπαρση, αδιαφορία, και η χαμένη ευκαιρία των πανεπιστημιακών τμημάτων

 

Το 2021 ο κ. Συρίγος είναι ξεκάθαρος σε συνέντευξη του στην ΑΝΑΤΟΛΗ:

"...όπως έχω εξηγήσει πρέπει να έχουμε την αίσθηση ποιος είναι ο αριθμός των ΤΕΦΑΑ σε όλη τη χώρα. Και είναι πάρα πολλά. Και να συνειδητοποιήσουμε ότι εάν ανοίξουμε ΤΕΦΑΑ στην Κρήτη, θα πρέπει αντίστοιχα να κλείσει το ΤΕΦΑΑ στην Κομοτηνή.... Ένα ΤΕΦΑΑ ασχέτως των ειδικοτήτων του είναι ευθέως ανταγωνιστικό προς τα υπάρχοντα ΤΕΦΑΑ. Ανοίγοντας, λοιπόν, ένα καινούργιο ΤΕΦΑΑ, πρέπει να δούμε ποιο θα κλείσουμε".

Ο βουλευτής κ. Πλακιωτάκης, πριν τις ακυρώσει ο κ. Συρίγος, δήλωνε το 2019 (και το 2020 ανάλογα έλεγε):

"πρόκειται περί ανατολή και όχι κατάργηση... είναι απολύτως σαφές... Αυτό που πρακτικά θα γίνει το επόμενο χρονικό διάστημα είναι ότι θα υπάρξει μία Ανεξάρτητη Αρχή η οποία θα αξιολογήσει τα συγκεκριμένα αιτήματα από όλη την Ελλάδα. Αυτό που έχω τονίσει είναι ότι τα πανεπιστημιακά τμήματα στο νομό Λασιθίου πληρούν όλα τα κριτήρια βιωσιμότητας για την δημιουργία και περαιτέρω ανάπτυξή τους. Μπορούμε με αξιώσεις να διεκδικήσουμε την λειτουργία τους με όρους βιωσιμότητας."

Αυτό που διαπιστώνουμε, είναι ότι για το Ρέθυμνο δεν υπάρχουν τέτοια ζητήματα. Εχουν δυνατή πολιτική εκπροσώπηση, δημιουργούν αποτελέσματα, προχωρούν.
Στο Λασίθι, η ΑΣΤΕΑΝ θα υποβαθμιστεί ουσιαστικά αντί να αναβαθμιστεί, το ΤΕΦΑΑ, θα ανοίξει αλλού, το ίδιο και το τμήμα Φυσικοθεραπείας.
Εξι χρόνια μετά, ο κ. Πλακιωτάκης έχει πετύχει αρνητικό πρόσημο.
Η κατάσταση σήμερα φανερώνει μια αδράνεια και ανεπάρκεια που δεν μπορεί να κρυφτεί.
Ο κ. Πλακιωτάκης αντί να διεκδικήσει με συνέπεια αυτά που είχε υποσχεθεί, περιορίστηκε σε ευχολόγια και δηλώσεις, αφήνοντας την τοπική κοινωνία να παρακολουθεί αμήχανη την υποβάθμιση των εκπαιδευτικών υποδομών. Σήμερα η κοινωνία του Λασιθίου εισπράττει την αδιαφορία του.

Οι σχολές στον Αγιο Νικόλαο, καθώς και η υπόθεση του Τμήματος Φυσικοθεραπείας στην Ιεράπετρα, θα αποτελούσαν κινητήριο μοχλό ανάπτυξης.
Η ανικανότητα και η παθητικότητα του κ. Πλακιωτάκη, όχι μόνο αποδυνάμωσε την διεκδίκηση, αλλά έκανε φανερή την έλλειψη πολιτικής βούλησης να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του Λασιθίου. Με λίγα λόγια, οι υποσχέσεις και η αισιοδοξία του, συγκρούονται με την πραγματικότητα.
Καθημερινά εισπράττουμε ως πολίτες την έπαρση και την αλαζονεία του. Την αδιαφορία για τα πραγματικά προβλήματα του τόπου. Την μάχη του για προβολή, την στιγμή που έχει αποκοπεί από την κοινωνία και την αλήθεια.
Εχει εξελιχθεί σε βαρίδι που βουλιάζει το Λασίθι.