Γνωρίζετε τον καφέ κάδο και τη χρήση του;

Η λύση δεν είναι να θάβουμε ή να καίμε τα σκουπίδια, αλλά να τα αξιοποιούμε.

Γνωρίζουμε τον πράσινο και τον μπλε (που συνήθως καταλήγει μαζί με τον πράσινο).
Από την άλλη, διαφωνούμε ως αυτοδιοίκηση με την καύση, αλλά δεν κάνουμε τίποτα για ουσιαστική ανακύκλωση και κομποστοποίηση.
Ανύπαρκτη οικολογική συνείδηση, ανύπαρκτη ενημέρωση και ευαισθητοποίηση.

Και όμως, ο καφέ κάδος είναι ίσως το πιο κρίσιμο εργαλείο στη διαχείριση των απορριμμάτων μας. Εκεί θα έπρεπε να καταλήγουν τα οργανικά υπολείμματα, τα αποφάγια, τα φλούδια, τα υπολείμματα από τον καφέ, τα φύλλα και τα κλαδιά. Όλα αυτά που σήμερα σαπίζουν στους πράσινους κάδους, προκαλώντας δυσοσμία και εκπομπές μεθανίου, θα μπορούσαν να μετατραπούν σε πολύτιμο κομπόστ, σε πηγή ζωής για τα πάρκα και τους κήπους μας.

Αλλά πέρα από το περιβαλλοντικό όφελος, υπάρχει και το οικονομικό. Η ορθή διαχείριση των απορριμμάτων μειώνει δραστικά το κόστος ταφής, ένα κόστος που πληρώνουμε όλοι μέσω των δημοτικών τελών. Κάθε τόνος σκουπιδιών που καταλήγει στη χωματερή κοστίζει, ενώ κάθε τόνος οργανικών που μετατρέπεται σε λίπασμα αποδίδει.
Οι δήμοι που εφαρμόζουν προγράμματα κομποστοποίησης εξοικονομούν χρήματα, δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας και ανακυκλώνουν πόρους που διαφορετικά θα χάνονταν.

Το ίδιο ισχύει και για τα χρησιμοποιημένα λάδια της κουζίνας. Αυτά που σήμερα καταλήγουν στις αποχετεύσεις, ρυπαίνοντας το νερό και το περιβάλλον, φράζοντας σωλήνες, θα μπορούσαν να συλλέγονται συστηματικά και να μετατρέπονται σε βιοντίζελ. Ένα καύσιμο καθαρότερο και φιλικότερο προς το περιβάλλον, ικανό να κινήσει τα απορριμματοφόρα και τα οχήματα του δήμου.
Φανταστείτε δοχεία συλλογής τηγανελαίων σε γειτονιές, που θα μπορούσαν να είναι υπόγεια, όπου σπίτια, ταβέρνες και εστιατόρια θα αδειάζουν εκεί, που θα μετατρέπονται σε ενέργεια για τον ίδιο τον δήμο. Το όφελος θα ήταν τεράστιο. Ενεργειακό, οικονομικό, αλλά και συμβολικό. Απόβλητα που σήμερα ρυπαίνουν, θα μπορούσαν να κινούν την πόλη, να θερμαίνουν σχολεία και άπορους.

Η οικολογική διαχείριση λοιπόν, δεν είναι πολυτέλεια. Είναι μια οικονομικά έξυπνη πολιτική που αποδίδει σε πολλαπλά επίπεδα. Μειώνει δαπάνες, παράγει ενέργεια, δημιουργεί θέσεις εργασίας και δίνει στην κοινωνία μια αίσθηση συμμετοχής και υπευθυνότητας.

Αντί να απαιτούμε απλώς να “μαζεύουν τα σκουπίδια”, πρέπει να απαιτούμε και ένα σύστημα που θα τα αξιοποιεί.
Γιατί τα σκουπίδια από πρόβλημα, θα μπορούσε να μετατραπεί σε πόρο. Και όσο συνεχίζουμε να τα αντιμετωπίζουμε σαν βάρος, τόσο θα πληρώνουμε οικονομικά, περιβαλλοντικά και κοινωνικά.
Στον δήμο μας έχουμε ακούσει κατά καιρούς πολλά, αλλά βλέπουμε ελάχιστα.

Ο καφέ κάδος, η κομποστοποίηση, δοχεία για τα τηγανέλαια, η ενημέρωση, δεν είναι μόδες. Είναι τα θεμέλια μιας οικολογικής νοοτροπίας, πως τίποτα δεν πάει χαμένο.
Το μέλλον δεν χτίζεται πάνω σε χωματερές, αλλά πάνω σε γνώση, ευθύνη και πρόθεση να αλλάξουμε.