Η μια χαμένη ευκαιρία διαδέχεται την άλλη. Η μια απογοήτευση γίνεται προέκταση της προηγούμενης.
Κι ενώ οι άλλοι νομοί της Κρήτης προχωρούν, το Λασίθι μένει στάσιμο, βουλιαγμένο σε ένα τέλμα αδράνειας και πολιτικής αφωνίας.
Κι ενώ οι άλλοι νομοί της Κρήτης προχωρούν, το Λασίθι μένει στάσιμο, βουλιαγμένο σε ένα τέλμα αδράνειας και πολιτικής αφωνίας.
Οι πανεπιστημιακές σχολές χάθηκαν, το ΤΕΦΑΑ ακυρώθηκε, η Τουριστική Σχολή αποκτά ανταγωνιστή.
Την ώρα που το Ρέθυμνο καταστρώνει σχέδια και πιέζει το Υπουργείο Παιδείας, εμείς μετράμε ακυρώσεις.
Την ώρα που το Ρέθυμνο καταστρώνει σχέδια και πιέζει το Υπουργείο Παιδείας, εμείς μετράμε ακυρώσεις.
Αλλά το πρόβλημα είναι πολύ ευρύτερο.
Στην υγεία, τα νοσοκομεία του Λασιθίου καταρρέουν. Γιατροί φεύγουν, τμήματα λειτουργούν οριακά, ασθενείς μετακινούνται δεκάδες χιλιόμετρα για μια εξέταση. Ταλαιπωρούνται ακόμα και για μια σκωληκοειδίτιδα.
Στις υποδομές, ο ΒΟΑΚ σταματά στον Αγιο Νικόλαο σαν να είναι το άκρο της ανατολικής Κρήτης και η Σητεία μένει εκτός του βασικού οδικού άξονα του νησιού, λες και οι πολίτες της είναι δεύτερης κατηγορίας.
Στην αντιμετώπιση της ξηρασίας, το Μεραμπέλλο, είναι εντελώς εκτός σχεδιασμού. Ούτε νερό, ούτε έργα, ούτε σχέδιο.
Στην υγεία, τα νοσοκομεία του Λασιθίου καταρρέουν. Γιατροί φεύγουν, τμήματα λειτουργούν οριακά, ασθενείς μετακινούνται δεκάδες χιλιόμετρα για μια εξέταση. Ταλαιπωρούνται ακόμα και για μια σκωληκοειδίτιδα.
Στις υποδομές, ο ΒΟΑΚ σταματά στον Αγιο Νικόλαο σαν να είναι το άκρο της ανατολικής Κρήτης και η Σητεία μένει εκτός του βασικού οδικού άξονα του νησιού, λες και οι πολίτες της είναι δεύτερης κατηγορίας.
Στην αντιμετώπιση της ξηρασίας, το Μεραμπέλλο, είναι εντελώς εκτός σχεδιασμού. Ούτε νερό, ούτε έργα, ούτε σχέδιο.
Μέσα σ’ αυτή την εικόνα, ο βουλευτής φαίνεται σαν να ζει σε άλλο τόπο.
Καμία ουσιαστική πρωτοβουλία, καμία πίεση, καμία δημόσια θέση που να ταράξει τα νερά.
Σαν να έχει συμβιβαστεί με την ιδέα ότι έτσι είναι τα πράγματα και δεν αλλάζουν. Οτι αδυνατεί να συμβάλει στην ανάπτυξη του Λασιθίου και περιορίζεται στην πολιτική του επιβίωση.
Μόνο που οι κοινωνίες αλλάζουν όταν έχουν φωνή. Και το Λασίθι έχει χάσει τη δική του.
Καμία ουσιαστική πρωτοβουλία, καμία πίεση, καμία δημόσια θέση που να ταράξει τα νερά.
Σαν να έχει συμβιβαστεί με την ιδέα ότι έτσι είναι τα πράγματα και δεν αλλάζουν. Οτι αδυνατεί να συμβάλει στην ανάπτυξη του Λασιθίου και περιορίζεται στην πολιτική του επιβίωση.
Μόνο που οι κοινωνίες αλλάζουν όταν έχουν φωνή. Και το Λασίθι έχει χάσει τη δική του.
Η πολιτική δεν είναι διεκπεραίωση, ούτε μόνο επικοινωνία.
Είναι ευθύνη, σύγκρουση, όραμα, έργο. Και όταν αυτά απουσιάζουν, δεν υπάρχει εκπροσώπηση, υπάρχει απλώς παρουσία χωρίς ουσία.
Είναι ευθύνη, σύγκρουση, όραμα, έργο. Και όταν αυτά απουσιάζουν, δεν υπάρχει εκπροσώπηση, υπάρχει απλώς παρουσία χωρίς ουσία.
Το
Λασίθι δεν χρειάζεται “ευγενικές παρουσίες” και “χαμηλούς τόνους”.
Χρειάζεται κάποιον που να συγκρουστεί, να απαιτήσει, να διεκδικήσει, να
κερδίσει.
Χρειάζεται φωνή που να χτυπάει το χέρι στο τραπέζι, όχι αφωνία, όχι έναν βουλευτή που κοιτάζει πως να βολέψει τους αυλικούς του, την ώρα που ο τόπος του βουλιάζει.
Χρειάζεται φωνή που να χτυπάει το χέρι στο τραπέζι, όχι αφωνία, όχι έναν βουλευτή που κοιτάζει πως να βολέψει τους αυλικούς του, την ώρα που ο τόπος του βουλιάζει.
Το Λασίθι δικαιούται σχολές, γιατρούς, δρόμους, νερό, ανάπτυξη, προοπτική.
Και κάθε μέρα που περνά χωρίς να ακούγεται δυνατά η φωνή του, είναι μια μέρα χαμένη.
Και κάθε μέρα που περνά χωρίς να ακούγεται δυνατά η φωνή του, είναι μια μέρα χαμένη.
Η ευθύνη έχει ονοματεπώνυμο. Ανήκει σε όσους εκλέγονται για να μιλούν και επιλέγουν να σωπαίνουν. Σε αυτούς που κτίζουν πελατειακές σχέσεις, αντί να διεκδικούν για όλους.
Το μήνυμα πρέπει να είναι καθαρό.
Οποιος δεν μπορεί να διεκδικήσει για το Λασίθι, δεν μπορεί να το
εκπροσωπεί. Αν κουράστηκε, να πάει σπίτι του και να αφήσει χώρο για κάτι
νέο και δυναμικό. Δεν χρειαζόμαστε βαρίδια. Χρειαζόμαστε μαχητές.