Και στο βάθος... υποβάθμιση υπηρεσιών υγείας στο Λασίθι

Ο νέος χάρτης υγείας όπως διαφαίνεται, θα έχει αλυσιδωτές συνέπειες.

Λαμβάνοντας υπόψιν τα μεγάλα κενά σε γιατρούς και την αδυναμία ιατρικών ειδικοτήτων να επιτελέσουν το έργο τους, την άρνηση για απογευματινά χειρουργεία, την υπονόμευση της προσπάθειας για Κέντρο Κήλης στο νοσοκομείο Αγίου Νικολάου, το σκάνδαλο με μη έκδοση παραπεμπτικών, το αποτέλεσμα είναι η εικόνα παραγόμενου έργου του Αγίου Νικολάου, όπως και των υπολοίπων νοσοκομείων, να είναι πολύ άσχημη.
Εξ αιτίας αυτής της κατάστασης, τα χειρουργεία στον Αγιο Νικόλαο έχουν πέσει κατά περίπου 50%. Στα υπόλοιπα, τα στατιστικά είναι ακόμα χειρότερα.
Ο στραγγαλισμός της στελέχωσης των νοσοκομείων, η άρνηση ακόμα και μη κοστοβόρων πρωτοβουλιών, η πελατειακή λογική και οι παρεμβάσεις του βουλευτή, ο παρασκηνιακός ρόλος του προέδρου εργαζομένων του Αγίου Νικολάου, σε αγαστή συνεργασία με τον βουλευτή και την εν τω νοσοκομείω αυλή του, έχουν συμβάλει καθοριστικά στην δημιουργία τοξικού κλίματος που έχει οδηγήσει σε αποχωρήσεις.
Οι χρήσιμοι ηλίθιοι, έκαναν καλά την δουλειά τους. Και ας φωνάζουν τώρα υποκριτικά, την ώρα που οι πολίτες θα πληρώνουν τα επίχειρα των δικών τους πράξεων και παραλήψεων.
Από την άλλη, η ενοποίηση των διευθύνσεων θα προσθέσει υπερβολικό φόρτο στην κορυφή, αλλά και θα μεταβιβάσει ευθύνες σε καθαρά υπηρεσιακούς παράγοντες, για να φορτωθούν και το βάρος πολιτικών αποφάσεων.

Παράλληλα θα μετατρέψει τους αν. Διοικητές σε διακοσμητικά στοιχεία. Και αυτό, γιατί αν οι εντολές δίνονται από την κεντρική διοίκηση του νοσοκομείου, τι δυνατότητες παρέμβασης θα έχουν οι αν. Διοικητές; Στην πράξη, θα έχουν ρόλο υφιστάμενων των διευθύνσεων και εκτελεστικά όργανα υπηρεσιακών διευθύνσεων.
Δηλαδή, στην πράξη, το λογικότερο θα ήταν η κατάργηση της θέσης τους, να γλυτώσουμε και το κόστος τους.
Επί της ουσίας, αν μείνουν και τα τέσσερα νοσοκομεία, θα είναι "ανάπηρα" σε μεγάλο βαθμό.
Για πολιτικούς λόγους ίσως το νοσοκομείο Σητεία ενισχυθεί κάπως, αλλά της Ιεράπετρας και της Νεάπολης, λογικά θα υποστούν τις μεγαλύτερες αλλαγές. Θα καταλήξουν "αιμοδότες" του Αγίου Νικολάου, που και πάλι όμως δεν θα είναι αρκετό για να μπορέσει να επιτελέσει τον ρόλο του. πχ όλα τα νοσοκομεία μαζί, έχουν 5 αναισθησιολόγους, που μόλις φτάνουν για ένα. Θα κλείσει ο χειρουργικός τομέας στα υπόλοιπα; Ανάλογο πρόβλημα με τους ακτινολόγους, καθώς και άλλες ειδικότητες.
Θα χρειαστεί λοιπόν πολύ μεγαλύτερη στελέχωση για μπορεί να είναι πραγματικό νοσοκομείο και να σηκώσει το βάρος του Λασιθίου. Θα χρειαστεί και την επέκταση που έχουν θάψει στα συρτάρια και ξεχάσει οι ιθύνοντες.

Σε αυτό το σκηνικό, το Λασίθι μετατρέπεται σταδιακά σε γκρίζα ζώνη. Οι πολίτες βλέπουν τις υποσχέσεις για αναβάθμιση να μετατρέπονται σε συγχωνεύσεις, ελλείψεις και αναμονές.
Οι επαγγελματίες υγείας, καλούνται να υπηρετήσουν ένα σύστημα που αντί να τους στηρίζει, τους αποδομεί.

Η ευθύνη δεν βαραίνει μόνο πρόσωπα, αλλά μια ολόκληρη νοοτροπία που θεωρεί την υγεία φέουδο. Σε αυτό πρέπει να είμαστε όλοι αντίθετοι. Πέρα και πάνω από κόμματα, είναι το συμφέρον της κοινωνίας. Και η όποια αντίδραση, δεν μπορεί βολικά να απαξιώνεται, αλλά ούτε και να καπελώνεται.

Η κοινή διοικήτρια, πρωτοστατούσα, διαπρυσίως καταγγέλλουσα την υποβάθμιση της υγείας, έχει γίνει πειθήνιο εκτελεστικό όργανο της επιχειρούμενης "αναδιάταξης" του χάρτη υγείας. Ποια είναι η θέση της; Δεν την ακούμε. Εκκωφαντική η σιωπή της. Με μια καρέκλα και ένα παχυλό μισθό, όλα γίνονται. Και φυσικά, ασυλία κριτικής από τους συντρόφους της.

Η κοινωνία οφείλει να μην παραμείνει θεατής στο θέατρο σκιών. Αν αφήσουμε να χαθεί και το τελευταίο ανάχωμα της δημόσιας περίθαλψης, τότε δεν θα μιλάμε απλώς για υποβάθμιση υπηρεσιών, αλλά για υποβάθμιση ζωών. 

 Ο χάρτης προσβασιμότητας σε υπηρεσίες υγείας της ΕΕ, είναι ενδεικτικός του πόσο πιο τραγική μπορεί να γίνει η εικόνα, αν δεν υπάρξει αντίδραση.

Το ερώτημα πλέον δεν είναι ποιος φταίει. Γνωρίζουμε. Αρα, το ζήτημα είναι αν θα συνεχίσουμε να ανεχόμαστε την μεθόδευση. Οι μάσκες πρέπει να πέσουν και θα πέσουν.

Δική μας είναι η ευθύνη, ως πολίτες, να αντιδράσουμε.
Μόνο έτσι το Λασίθι θα πάψει να είναι απλά η άκρη του χάρτη, και θα γίνει ένας τόπος ενεργών πολιτών, που παλεύουν, διεκδικούν και ελπίζουν σε ένα καλύτερο αύριο, σπάζοντας τα δεσμά του φόβου, για να εκφράσουν ανοιχτά την αγανάκτηση και τον θυμό τους.