Λεφτά για του εργολάβους, αλλά όχι για τους θιγόμενους

 Η ταλαιπωρία των πολιτών μπορεί να είχε λήξει πολύ νωρίτερα, αν πχ τα 21 εκατομμύρια που πήρε ο εργολάβος ως αποζημίωση λόγω καθυστερήσεων από τις προσφυγές, τα είχαν δώσει στους προσφεύγοντες. Ισως και να περίσσευαν.

Και το έργο θα προχωρούσε γρηγορότερα, και τα χρήματα θα έμεναν στον τόπο.
Το γεγονός ότι δημόσιο να πληρώνει για τις καθυστερήσεις που το ίδιο προκαλεί, οι εργολάβοι αποζημιώνονται για τον χαμένο χρόνο, και οι πολίτες μένουν θεατές ενός φαύλου κύκλου σπατάλης, είναι απαράδεκτο.
Αν υπήρχε βούληση να προχωρήσουν τα έργα με διαφάνεια, οι πόροι θα κατευθύνονταν στους ανθρώπους που πραγματικά επηρεάζονται από τις αποφάσεις, όχι σε αποζημιώσεις σε εργολάβους και νομικές περιπέτειες με πολίτες.

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο οικονομικό, αλλά κυρίως διαφάνειας. Αλλά κανείς δεν αναλαμβάνει ευθύνη, κανείς δεν ελέγχει τη σπατάλη. Τα έργα γίνονται ακριβότερα, οι πολίτες πιο καχύποπτοι, και η ολοκλήρωση των έργων καθυστερεί, όπως και η ταλαιπωρία.
Και στο τέλος, εκείνοι που ζητούν το αυτονόητο, σωστό σχεδιασμό, τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων και σεβασμό στα χρήματα των φορολογουμένων, παρουσιάζονται σχεδόν ως γραφικοί επειδή λένε αλήθειες που ενοχλούν.
Ολη η "χασούρα", μόνο στην περιοχή μας, είναι 145 εκατομμύρια, που θα μπορούσαν να στηρίξουν άλλα έργα, όπως ήδη έχουμε σχολιάσει. Εργα, που ίσως δεν έχουμε την ευκαιρία να τα δούμε να προχωρούν στην διάρκεια της ζωής μας.
Είναι εγκληματικό να σπαταλώνται χρήματα για το τίποτα.