Ο Αφορεσμένος Φάρος και η κατάρα της αδιαφορίας

Ο Φάρος στον Αφορεσμένο, σε μερικά χρόνια δεν θα υπάρχει. Δεν τον γκρεμίζει ο χρόνος, αλλά η αδιαφορία.

Για πάρα πολλά χρόνια, ακούμε ότι θα επισκευαστεί. Υποσχέσεις πολλές. Από τον ιδιοκτήτη των ανεμογεννητριών, από πολιτικούς. Λόγια του αέρα.

Ο βουλευτής Λασιθίου Γιάννης Πλακιωτάκης, όταν ήταν υφυπουργός Εθνικής Άμυνας, δεν έκανε απολύτως τίποτα, παροτι στο κατάλληλο πόστο. Οταν αργότερα ανέλαβε το υπουργείο Ναυτιλίας, η ευκαιρία ήταν ξανά μπροστά του. Ο φάρος, ένα ιστορικό μνημείο, θα έπρεπε να είναι προτεραιότητα. Κι όμως, ξανά τίποτα.

Κτίστηκε το 1864 από τη Γαλλική Εταιρεία Φάρων, με χρηματοδότηση του Σουλτάνου της Κωνσταντινούπολης, και η Ελληνική πολιτεία αρνείται να τον αποκαταστήσει. Κι αυτό, παρότι έχουν γίνει μελέτες, παρότι έχει αναγνωριστεί ως ιστορικό μνημείο, παρότι υποχρεούται να προστατεύεται.

Ο φάρος στέκει μισογκρεμισμένος, εγκαταλελειμμένος, να θυμίζει σε όλους πως η πολιτεία δεν προστατεύει ούτε την ιστορία της, ούτε τα σημάδια του πολιτισμού της.
Αντί να αποτελεί σημείο αναφοράς, πηγή υπερηφάνειας και τουριστικό αξιοθέατο, καταρρέει σιωπηλά, κάτω από το βάρος της αδιαφορίας.

Σε λίγο δεν θα έχει μείνει τίποτα να σωθεί. Θα υπάρχουν μόνο ερείπια και αναμνήσεις.

Η κατάρα που συνόδευε τον Καιάφα, εξού και Αφορεσμένος, μοιάζει να κατατρέχει και τον φάρο.
Μα στην πραγματικότητα, δεν είναι κατάρα. Είναι η αδιαφορία μιας πολιτείας που δεν έμαθε ποτέ να σέβεται τα μνημεία της.

Η πινακίδα στη είσοδο τα λέει όλα:
"Υπηρεσία φάρων. Απαγορεύεται η είσοδος. Κίνδυνος ατυχήματος"