Από πατέρα σε γιο

 

Θυμάστε οι παλαιότεροι, τον πατέρα Μενεγάκη που ως δήμαρχος προσπαθούσε να αδειάσει τη λίμνη;

Ηθελε τότε να φτιάξει ένα υπόγειο parking εκεί που είναι τώρα το θεατράκι, και επειδή όσο έσκαβαν τόσο έμπαινε νερό, είχαν βάλει αντλίες και σωλήνες και το πήγαιναν στον παραλιακό, εκεί που είναι το Byron.

Και να δουλεύουν οι πομόνες μέρα-νύχτα για πολύ καιρό, και η λίμνη να μην θέλει να αδειάσει! 
Εκεί, σταθερή η λίμνη, στο βάθος της. Ανυπόταχτη στο όραμα του Δημάρχου. Είδε και απόειδε ο Μενεγάκης (ο Αλφα) και αποφάσισε ότι δεν γίνεται. Τώρα ο Μενεγάκης (ο Βους), επιμένει να χωρέσει δύο κυκλοφορίες και πεζοδρόμια, στο υπάρχον πλάτος. Τι και αν του λένε όλοι ότι δεν γίνεται; Αυτός επιμένει. Θα βάλει φανάρια, θα, θα, θα... 

Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα. Οπως φαίνεται, τα γονίδια της οικογένειας είναι πολύ ισχυρά. 

Δεν ξέρουμε αν πρέπει να γελάμε ή να κλαίμε. Το σίγουρο είναι ότι μπλέξαμε. Ασχημα μάλιστα. That isΝoGood!

Για δείτε σύμπτωση...

Μερικές φορές οι συμπτώσεις είναι εντυπωσιακές. Προεκλογικά, ο κ. Μενεγάκης συναντήθηκε με τον κ. Παπαντωνίου, δημοσιοποιώντας φωτογραφίες και σχόλια.

Σήμερα, η ίδια σχέση συνδέεται άμεσα με την ανάθεση της κυκλοφοριακής μελέτης σε εταιρία στην οποία μετέχει ο κ. Παπαντωνίου.
 

 

 

Η μελέτη υπογράφεται από τον CEO της εταιρίας κ. Παύλου, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά πως υπάρχουν αδιόρατα νήματα που επηρεάζουν τη λειτουργία του Δήμου και εγείροντας εύλογα ερωτήματα για τη διαφάνεια και την αντικειμενικότητα των αποφάσεων αλλά και της κατά παραγγελία "μελέτης".
Με τόσα που έχουμε δει μέχρι σήμερα, άντε να πιστέψεις μετά στο τυχαίο...

Η πόλη θυσιάζεται για τις εμμονές του Δημάρχου

Ζούμε το θέατρο του παραλόγου. Οταν η αλήθεια δεν ταιριάζει με τα "θέλω" του Δημάρχου, τόσο χειρότερα γι αυτήν!

Ο Δήμαρχος αντιλαμβάνεται ότι η Διεύθυνση Μελετών του Δήμου, δεν συμφωνεί με την διπλή κυκλοφορία. Πως επιμένει στη διατήρηση της μονοδρόμησης.
Η Διεύθυνση Μελετών (ΔΜ) αντιλαμβάνεται πως μειώνεται ο δημόσιος χώρος διαθέσιμος για πεζούς, ποδηλάτες, τραπεζοκαθίσματα, και πως θα αυξηθεί η όχληση λόγω μεγαλύτερου φόρτου κυκλοφορίας στον παραλιακό.
Το ελάχιστο πλάτος πεζοδρομίου (1.30), είναι κάτω από το ελάχιστο όριο των προδιαγραφών. Κάτι που δεν είναι επιτρεπτό και κάθε τέτοια έγκριση είναι αντίθετη προς τους κανόνες και επηρεάζει την ασφάλεια των πεζών.
Αυτό που αποδέχεται η ΔΜ είναι ότι η πεζοδρόμηση του κέντρου, μειώνει τον κυκλοφοριακό φόρτο. Και εφαρμόζεται την περίοδο που υπάρχει έντονος τουρισμός. Αρα, η πεζοδρόμηση ακυρώνει το επιχείρημα της Παλαιολόγου.
η ΔΜ εκ του αποκλεισμού, δηλώνει ότι δεν υπάρχει καμία μελέτη για την ανάπλαση του παραλιακού. Είναι ένα στοιχείο που δείχνει πόσο μακροπρόθεσμη είναι αυτή η προοπτική, αν ποτέ προχωρήσει, και πόσο θα διαρκέσουν τα "προσωρινά" μέτρα, όπως τα φανάρια.
Μόνο για το Master Plan, η ΔΜ δηλώνει ότι θα χρειαστούν τουλάχιστον 5 χρόνια. Δηλαδή, μαζί με την όλη εξέλιξη, 8-10 χρόνια τα έχουμε στο τσεπάκι μας. Καμία προσωρινότητα στην απόλυτη ταλαιπωρία λόγω φαναριών.
Επιμένει επίσης στην ανάγκη για διεύρυνση ή επιμήκυνση, προκειμένου να διασφαλιστεί εξ αρχής ο αναγκαίος χώρος για την κίνηση πεζών, κλπ. Δηλαδή η ΔΜ με εύσχημο τρόπο αντιτίθεται στον τρόπο που ο Δήμαρχος θέλει να υλοποιήσει τις κυκλοφοριακές αλλαγές, θεωρώντας αναγκαίο να τηρηθούν τα ελάχιστα όρια που προβλέπει η νομοθεσία.
Η ΔΜ επανέρχεται και επισημαίνει ότι τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά της οδού δεν επαρκούν, εκφράζοντας την απορία, και προφανώς διαφωνώντας με την πρόταση, για το πως θα εξυπηρετηθεί η κίνηση των πεζών μετά το ξήλωμα των πεζοδρομίων.
Και όχι μόνο υπάρχει θέμα με τα πεζοδρομία, αλλά και με τα οχήματα, που δεν χωράνε για διπλή κυκλοφορία και πρέπει να μπουν φανάρια, δηλαδή, να γίνεται εκ περιτροπής η κίνηση. Δηλαδή, σε ένα τμήμα η κυκλοφορία θα μονοδρομείται εναλλάξ!
Μπαίνουν ερωτήματα ακόμα και από την ΔΜ, που φαίνεται "τραβά τα μαλλιά της" με όσα ο Δήμαρχος θέλει να κάνει στον παραλιακό.
Επιμένει να τονίζει την ανεπάρκεια των πεζοδρομίων. Επιμένει να μην αλλάξουν τα πεζοδρόμια μέχρι να γίνει η ανάπλαση που έχει στο μυαλό του (και μόνο) ο Μενεγάκης.
Και τέλος, η ΔΜ επισημαίνει ότι αυτό που πάει να γίνει είναι αντίθετο στις αρχές της βιώσιμης αστικής κινητικότητας.

Συμπερασματικά, η λογική Μενεγάκη προκαλεί ζητήματα.

Σύγκρουση πολιτικής και τεχνικών δεδομένων: Ο Δήμαρχος επιμένει σε μια λύση που δεν στηρίζεται σε τεχνικά δεδομένα, ενώ η Διεύθυνση Μελετών τεκμηριωμένα αντιδρά.
Ασφάλεια και κανονισμοί σε κίνδυνο: Η μείωση πλάτους πεζοδρομίων και η ανάγκη για φανάρια, οδηγούνται από επιλογές που αντιβαίνουν στις προδιαγραφές και θέτουν σε αμφισβήτηση την ασφάλεια πεζών και οδηγών.
Προσωρινό που γίνεται μόνιμο: Τα προσωρινά μέτρα τείνουν να παγιωθούν για πολλά χρόνια, αφού το Master Plan και η ανάπλαση μετατίθενται χρονικά σε ορίζοντα δεκαετίας.
Απώλεια δημόσιου χώρου: Η επιλογή της διπλής κυκλοφορίας συρρικνώνει τον χώρο για βιώσιμες μορφές μετακίνησης (πεζοί, ποδήλατα), στραγγαλίζει την επιχειρηματικότητα, και ενισχύει την κυριαρχία του αυτοκινήτου, προκειμένου να εξυπηρετήσει συμφέροντα.
Απαξίωση της περιουσίας: Οι παρόδιοι θα δουν την αξία της περιουσίας τους να μειώνεται από την υποβάθμιση. Αντί η ανάπλαση να είναι ένα αναπτυξιακό εργαλείο, θα οδηγήσει σε μεγαλύτερα προβλήματα και ζημιά για ιδιοκτήτες και επιχειρηματίες.
Αντίθεση στη βιώσιμη κινητικότητα: Η κατεύθυνση που δίνεται έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις αρχές της βιώσιμης αστικής ανάπτυξης.

Η επιλογή της διπλής κυκλοφορίας στον παραλιακό είναι όχι μόνο λανθασμένη, αλλά και εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα εις βάρος της πόλης και των κατοίκων της.
Η μείωση του πλάτους των πεζοδρομίων κάτω από τα ελάχιστα όρια, η ανάγκη για εκ περιτροπής κυκλοφορία με φανάρια και η συρρίκνωση του δημόσιου χώρου συνιστούν ευθεία παραβίαση προδιαγραφών και σοβαρό κίνδυνο για την ασφάλεια.
Μια τέτοια επιλογή δεν έχει καμία σχέση με βιώσιμη κινητικότητα, αλλά οδηγεί σε μόνιμη υποβάθμιση και απαξίωση της περιοχής.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι δημοτικοί σύμβουλοι, ακόμη και της πλειοψηφίας, οφείλουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να αντιταχθούν σε προθέσεις που παραβιάζουν τον νόμο και το δημόσιο συμφέρον.
Δυστυχώς, ο Δήμαρχος έχει υποβιβάσει τους δημοτικούς του συμβούλους σε άβουλες μαριονέτες.
Αντί να υπερασπίζονται τον νόμο και το δημόσιο συμφέρον, σιωπούν και καλύπτουν επιλογές που όχι μόνο είνια λανθασμένες, αλλά και παράνομες.

Από την ευκαιρία στην παρακμή. Ο Δήμος στο κατώφλι της διάλυσης.

Είναι πραγματικά απύθμενο το πολιτικό θράσος του Δημάρχου Μενεγάκη στην υπόθεση ανάπλασης του παραλιακού.

Ακύρωσε ένα έργο, με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση, με χρονοδιάγραμμα υλοποίησης, και μετά από δημόσια διαβούλευση που κατέληξε σε έγκριση.
Ολοι οι φορείς, ακόμα και η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου, διαφωνούν με την άμεση μετατροπή. Ολοι βάζουν προϋποθέσεις.

Από την άλλη, χωρίς απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου είχε παγώσει το χρονοδιάγραμμα, παράνομα και αυθαίρετα, οδηγώντας στο τέλμα το έργο και φέρνοντας προ τετελεσμένων τους δημοτικούς του συμβούλους. Χωρίς καμία διαβούλευση όπως ο ίδιος είχε δημόσια δεσμευτεί, με έναν δρόμο προβληματικό, που ανάγκασε ακόμα και τον στενό του αντιδήμαρχο, με αφορμή καθίζηση στον δρόμο, να δηλώσει ότι είχε προτείνει την σύνταξη γεωλογικής μελέτης.

Την ίδια στιγμή, λόγω έλλειψης προϋποθέσεων, θα βάλουν φανάρια στο ενδιάμεσο της οδού. Τι άλλη απόδειξη χρειάζεται για το ότι δεν επαρκεί το πλάτος και πρέπει να προηγηθούν άλλα έργα;
Είπε μήπως πόσα χρόνια θα είναι εκεί, τα "προσωρινά φανάρια";

Το θέμα είναι η εμμονή στη διπλή κυκλοφορία, γιατί έτσι πιστεύει ο σύμβουλος του καθώς και κάποιοι παρατρεχάμενοι.
Χαντακώνουν το μεγαλύτερο έργο, το σημαντικότερο εδώ και δεκαετίες για την πόλη, για τα συμφέροντα κάποιων.

Και οι παρόδιοι, κυρίως επαγγελματίες, σιωπούν φοβούμενοι την εκδικητικότητα που μπορεί να υπάρξει.
Δεν μπορεί να συνεχίζεται αυτή η κατάσταση στον Δήμο.

Τίποτα δεν προχωρά. Ακόμα και στο θέμα δακτυλίου, που είναι σε ΦΕΚ, αμέσως μετά την νέα απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, τον ακύρωσε αφ εαυτού. Από που αντλεί αυτή την εξουσία;
Δεν είναι θέμα αν συμφωνείς ή όχι, αλλά ζήτημα θεσμικής τάξης, νομιμότητας και σεβασμού των αποφάσεων.

Εχει μετατρέψει τους δημοτικούς του συμβούλους σε πειθήνιες μαριονέτες.

Σε αντιπερισπασμό, ανακοίνωσε πεζοδρόμηση της κεντρικής πλατείας. Εφτασε στο σημείο να αναφέρεται στην απομάκρυνση των υπόγειων κάδων πίσω από Αγία Τριάδα. Ρουσφέτι στην πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου.

Ασχολούμαστε με τον αντιδήμαρχο που αποτυπώθηκε σε video να βιαιοπραγεί και να φωνάζει σε πολίτη που πέταξε μπουκάλι σε αστυνομικούς, και από την άλλη, την πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου να παρέχει νομική στήριξη σε διαδηλωτές. Δεν κρίνω δίκιο ή άδικο, σωστό ή λάθος. Εστιάζω στην αντίφαση που υπάρχει ακόμα και μέσα στη δημοτική παράταξη του Δημάρχου. Πατούν σε δύο, πέντε, δέκα βάρκες.

Παράλληλα, έχουμε και τις φιλοδοξίες μέσα στην παράταξη του, για την διαδοχή του, μόλις δύο χρόνια μετά την ανάληψη καθηκόντων.

Είναι εξοργιστικό αυτό που συμβαίνει. Πολλά τα γεγονότα, την ίδια στιγμή που υπάρχει ανυπαρξία έργου. Λόγια, λόγια, λόγια. Παραμύθια και απίστευτα ψέματα, που οι πολίτες δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι ο Δήμαρχος μπορεί να λέει τόσο χονδροειδή ψέματα.

Προ ημερών σε συζήτηση με ρώτησε φίλος αν υπάρχει άλλος δήμαρχος που να έχει δεχθεί τόσες επιθέσεις στην αρχή της θητείας του.
Η απάντηση ήταν: Οχι, αλλά δεν υπήρξε και ποτέ άλλος Δήμαρχος, που να έχει κάνει τόσες πολλές μαλ@@@@ς σε τόσο λίγο χρόνο!

Δεν είναι εικόνα δημοτικής αρχής αυτή. Και το λέει κάποιος που υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής και ψηφοφόρος. Ομως δεν μπορούμε να εθελοτυφλούμε. Είναι τραγικά καταστροφική η θητεία του.

Μετρούν τα σχόλια ακόμα και τα Like σε δημοσιεύματα και κάνουν παρατηρήσεις. Φτάσανε στο σημείο να ζητούν και παραίτηση! Εχουν ξεφύγει τελείως.
Κάπου πρέπει να μπει ένα τέλος σε αυτή την φασίζουσα λογική.

Ο Δήμος δεν είναι τσιφλίκι, ούτε αρένα προσωπικών εμμονών και μικροπολιτικών εξυπηρετήσεων. Αυτά που ο Δήμαρχος καταγγέλλει, είναι αυτά που βλέπει κοιτάζοντας τον καθρέπτη του. Το πραγματικό εμπόδιο για την πρόοδο του τόπου, είναι ο ίδιος.
Η αντιπολίτευση και λίγα του λέει.

Οσο η κοινωνία σωπαίνει, τόσο θα παγιώνεται η παρακμή. Ή θα ανακτήσουμε την πόλη μας, ή θα παραδοθούμε οριστικά στη μετριότητα, την αυθαιρεσία και την κοροϊδία. Δεν υπάρχει τρίτος δρόμος.

Χαμένη ευκαιρία για το Μεραμπέλλο - Πολιτικές και αυτοδιοικητικές ευθύνες

 

1. Ένα πρόγραμμα στρατηγικής σημασίας

Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων έχει ανοίξει ένα ιδιαίτερα σημαντικό πρόγραμμα για έργα ταμίευσης και αρδευτικών δικτύων, με συνολικό προϋπολογισμό που αγγίζει τα 169 εκατομμύρια ευρώ, συγχρηματοδοτούμενο από την ΕΕ και την Ελλάδα.
Πρόκειται για έργα ζωτικής σημασίας, ειδικά για περιοχές όπως το Μεραμπέλλο, το οποίο αντιμετωπίζει σοβαρά ζητήματα λειψυδρίας και πλήρους έλλειψης υποδομών ταμίευσης νερού.

2. Ηχηρή απουσία του Δήμου Αγίου Νικολάου

Παρά τη σημασία του προγράμματος, ο Δήμος Αγίου Νικολάου δεν πιέζει, δεν προωθεί καμία λύση. Είναι απλός παρατηρητής. Η απουσία αυτή είναι ακόμη πιο οδυνηρή αν λάβουμε υπόψη ότι η περιοχή δεν διαθέτει κανένα έργο ταμίευσης. Σε συνάρτηση με τα έντονα ξηρικά φαινόμενα, δεν αντιμετωπίζονται σοβαρά προβλήματα άρδευσης, αλλά και ύδρευσης. Κανένα έργο δεν βρίσκεται έστω σε μελέτη και η προοπτική δημιουργίας υποδομών ταμίευσης είναι αρκετά μακρυά.
Είμαστε σε στάση ανάπαυσης, ενώ θα έπρεπε να τρέχουμε.

3. Η πολιτική διάσταση – Ο ρόλος του βουλευτή Λασιθίου

Δεν ευθύνεται μόνο η δημοτική αρχή για αυτήν την κατάσταση. Ο επί 21 χρόνια βουλευτής Λασιθίου, φέρει την κύρια ευθύνη, καθώς διαχρονικά δεν μερίμνησε να διασφαλίσει ότι ο θα υπήρχαν ώριμες προτάσεις προς υποβολή. Δεν έχει διασφαλίσει ούτε καν χρηματοδοτήσει για μελέτες. Πλήρης αδιαφορία και εμπαιγμός. Αν όχι, τότε δεν έχει την πολιτική δύναμη για να εξασφαλίσει έστω τις μελέτες. Διαλέξτε και πάρτε...
Οταν μάλιστα ο ίδιος στήριξε σθεναρά τον σημερινό δήμαρχο στην εκλογή του, οι πολιτικές ευθύνες γίνονται ακόμα πιο ξεκάθαρες. Η συνεργασία τους δεν απέδωσε έργα, αλλά κενά και χαμένες ευκαιρίες.
Ο βουλευτής νιώθει αρκετά ισχυρός, χωρίς δυνατό αντίπαλο (έχει φροντίσει ο ίδιος γιαυτό), και αρκείται σε υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα.

4. Οι συνέπειες της απραξίας

• Αναπτυξιακή υστέρηση: Χάνονται χρηματοδοτήσεις που θα μπορούσαν να αλλάξουν την εικόνα της περιοχής και να διασφαλίσουν την βιωσιμότητα της τοπικής οικονομίας.
  Δεν υπάρχει Plan B για την περίπτωση που ο Αποσελέμης δεν μπορέσει τα επόμενα χρόνια να παρέχει τις αναγκαίες για την ύδρευση της περιοχής ποσότητες.
• Πολιτική αποδυνάμωση: Ο Αγιος Νικόλαος εμφανίζεται ως ο απών δήμος σε ένα εθνικό πρόγραμμα που θα μπορούσε να αποτελέσει διέξοδο στο πρόβλημα.
• Δημοκρατικό έλλειμμα: Οι πολίτες που ψήφισαν με την ελπίδα για ανάπτυξη βλέπουν αδράνεια. Ο Δήμαρχος στοχεύει να ανατρέψει προηγούμενους σχεδιασμούς του Δήμου, και ο βουλευτής δίνει προτεραιότητα στο ρουσφέτι, παρά σε παρεμβάσεις για το καλό του συνόλου.

5. Συμπέρασμα

Η απουσία του Μεραμπέλλου από το πρόγραμμα έργων ταμίευσης δεν είναι απλώς παράλειψη. Είναι προϊόν πολιτικής αδιαφορίας και κακού συντονισμού, όπου δήμαρχος και βουλευτής μοιράζονται την ευθύνη. Ο τόπος χάνει μια ακόμη ευκαιρία, αφήνοντας τους πολίτες με το αίσθημα ότι βρίσκονται στο περιθώριο της ανάπτυξης. Ας μην έχουμε αυταπάτες. Αν αυτοί οι δύο δεν κινηθούν, δεν πιέσουν, τίποτα δεν θα γίνει.

https://tinyurl.com/22whb3br

Η χαμένη ευκαιρία του Καλού Χωριού και η ευθύνη της δημοτικής αρχής

Δεκαετίες τώρα μια μεγάλη περιοχή του Καλού Χωριού είναι χαρακτηρισμένη ως αρχαιολογική ζώνη, χωρίς αυτό να ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα. Η ανάγκη για αναπροσαρμογή στα πραγματικά δεδομένα θα δώσει λύση σε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα.
Η προστασία του αρχαιολογικού πλούτου της περιοχής μπορεί και πρέπει να συμβαδίζει με την ήπια ανάπτυξη.

Η επιστημονική έρευνα και η πραγματική αποτύπωση των αρχαιολογικών στοιχείων θα επιτρέψουν να καθοριστούν με σαφήνεια οι χώροι που χρήζουν απόλυτης προστασίας και εκείνοι που μπορούν να αξιοποιηθούν με σεβασμό στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον.
Μια τέτοια προσέγγιση θα θωρακίσει την ιστορική κληρονομιά, αλλά και θα ανοίξει νέες δυνατότητες για την τοπική κοινωνία, μέσω ήπιων μορφών τουρισμού, πολιτιστικών δράσεων και μικρών επενδύσεων που θα στηρίζουν την οικονομία της περιοχής.

Το καλοκαίρι του 2023, καθηγητής πανεπιστημίου με ομάδα συνεργατών και φοιτητών, πιθανότατα σε εκπαιδευτικό πλαίσιο, πραγματοποίησε μια επιφανειακή έρευνα, της οποίας τα αποτελέσματα δεν είναι διαθέσιμα. Αυτό οφείλεται στο ότι απαιτείται προγραμματική σύμβαση μεταξύ Δήμου και Πανεπιστημίου. Πρόκειται για μια διαδικασία με ελάχιστο κόστος, περίπου 15.000 ευρώ. Ποσό απόλυτα εφικτό, που θα μπορούσε να καλυφθεί ακόμη και μέσω χορηγιών. Η προηγούμενη Δημοτική Αρχή, είχε την βούληση να ολοκληρώσει τις απαιτούμενες ενέργειες, όμως με την ανάληψη καθηκόντων του νέου Δημάρχου, πάγωσε το ζήτημα.
Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για την καθυστέρηση υλοποίησης της σύμβασης.

Παρά ταύτα, εδώ και περίπου δύο χρόνια δεν έχει υπάρξει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, παρότι το Υπουργείο Πολιτισμού έχει δείξει θετική στάση και έχει προηγηθεί σχετική αλληλογραφία. Η έρευνα που έχει ήδη πραγματοποιηθεί θα μπορούσε να αποτελέσει πολύτιμο εργαλείο, ωστόσο μέχρι σήμερα δεν έχει εξασφαλιστεί η αμοιβή ώστε να ολοκληρωθεί και να αξιοποιηθεί επίσημα.

Είναι πραγματικά ακατανόητο γιατί ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, που αφορά ταυτόχρονα την ανάπτυξη και την προστασία του αρχαιολογικού πλούτου της περιοχής, παραμένει στάσιμο. Η παρατεταμένη αυτή αδράνεια στερεί από τον τόπο μια σπουδαία ευκαιρία να προχωρήσει μπροστά με τρόπο δίκαιο, ισορροπημένο και επωφελή για όλους.
Η κοινωνία του Καλού Χωριού αξίζει άμεσες λύσεις και όχι άλλη αναμονή.

Σε αυτό το πλαίσιο, η ευθύνη της δημοτικής αρχής είναι καθοριστική. Μέχρι σήμερα, δύο χρόνια μετά, το ζήτημα έχει παραμείνει σε εκκρεμότητα, χωρίς να έχουν γίνει οι απαραίτητες ενέργειες για την προώθηση της προγραμματικής σύμβασης με το Πανεπιστήμιο. Η απουσία αποφασιστικών κινήσεων δεν δικαιολογείται, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ένα θέμα που μπορεί να καθορίσει το μέλλον της περιοχής. Είναι καιρός η δημοτική αρχή να αναλάβει τις ευθύνες της, να κινηθεί με αποφασιστικότητα και να δώσει άμεσα τέλος σε μια εκκρεμότητα που κρατά τον τόπο δέσμιο της αδράνειας.

Το Μεραμπέλλο χωρίς άμυνα απέναντι στην ξηρασία και τη λειψυδρία

Στο Μεραμπέλλο, η ξηρασία και η λειψυδρία αποτελούν πλέον καθημερινή πραγματικότητα που πλήττει τους κατοίκους και τους αγρότες. Παράλληλα, σε άλλες περιοχές του Λασιθίου υπάρχουν ήδη ή προχωρούν έργα και μελέτες, για διασφάλιση της επάρκειας νερού.
Στο Μεραμπέλλο όμως, η κατάσταση παραμένει στάσιμη, καθώς η διαχρονική έλλειψη σχεδιασμού και ουσιαστικών παρεμβάσεων γίνεται ορατή σε καθημερινή βάση.
Επιπλέον, δεν υπάρχει κανένας ολοκληρωμένος στρατηγικός σχεδιασμός που να δείχνει πότε και με ποιον τρόπο θα δοθούν λύσεις.
Οι παρεμβάσεις περιορίζονται σε λόγια και αποσπασματικές υποσχέσεις, χωρίς να υλοποιείται τίποτα στην πράξη. Αυτό το γενικότερο έλλειμμα υποδομών και έργων βαραίνει κάθε πτυχή της καθημερινότητας​. Από την αγροτική παραγωγή και την ύδρευση​, μέχρι τη γενικότερη οικονομική προοπτική της περιοχής. Χωρίς έργα και χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό, το Μεραμπέλλο​ στηρίζεται κύρια στην ιδιωτική πρωτοβουλία για την ανάπτυξη του.
Η πραγματικότητα είναι πως, ακόμη και αν σήμερα ξεκινούσε ένας σχεδιασμός, τα έργα χρειάζονται χρονοβόρες διαδικασίες εγκρίσεων, μελετών και κατασκευής. Πόσο μάλλον όταν δεν υπάρχει ακόμα συγκεκριμένο πλάνο.
Τα δεδομένα δείχνουν σοβαρό πρόβλημα λόγω της ξηρασίας. Η υγρασία του εδάφους, είναι από τις χαμηλότερες σε ολόκληρη την Κρήτη.
Κάτοικοι βιώνουν την έλλειψη νερού, ενώ οι παραγωγοί βλέπουν τις καλλιέργειες τους να κινδυνεύουν. Ταυτόχρονα, οι υποσχέσεις παραμένουν αόριστες, χωρίς σαφή χρονοδιάγραμμα ή συγκεκριμένα έργα. Δεν αρκούν γενικές δεσμεύσεις. Χρειάζεται ξεκάθαρος προγραμματισμός, με συγκεκριμένα βήματα, προϋπολογισμούς και χρονοδιαγράμματα υλοποίησης. Η αοριστία των υποσχέσεων υπονομεύει την εμπιστοσύνη των πολιτών και καθυστερεί την αντιμετώπιση ενός πραγματικού κινδύνου.
Το Μεραμπέλλο δεν μπορεί να περιμένει τουλάχιστον μια δεκαετία ακόμα για λύσεις σε ένα τόσο επείγον ζήτημα. Η καθυστέρηση αυτή δεν αφορά μόνο την καθημερινή ζωή των κατοίκων, αλλά μπορεί να οδηγήσει σε ανεπανόρθωτες ζημιές στις καλλιέργειες και την τοπική οικονομία, με συνέπειες που θα διαρκέσουν δεκαετίες.
Ακόμα και στο κρίσιμο ζήτημα της ύδρευσης, τα στοιχεία από τον Φράγμα Αποσελέμη είναι δυσοίωνα. Ανησυχητικό είναι πως δεν υπάρχει κανένα εναλλακτικό σχέδιο, κανένα ρεαλιστικό plan B που να διασφαλίζει την κάλυψη των αναγκών σε περίπτωση περαιτέρω επιδείνωσης. Δεν μπορεί αυτό το ζήτημα να αφήνεται στην τύχη του. Μπορεί να τινάξει όλη την τοπική οικονομία στον αέρα.
Κεντρικό πρόσωπο αυτής της πολιτικής ανεπάρκειας, γνώστης της κατάστασης και της αγωνίας των κατοίκων, ​ο πλέον των 20 ετών βουλευτής Λασιθίου​, ο οποίος θα έπρεπε να είχε ασχοληθεί σοβαρά με το πρόβλημα και είχε δρομολογήσει λύσεις για ταμίευση νερού. Η υπόσχεση χωρίς έργο, δεν είναι απλά απογοητευτική, αλλά αποτελεί ουσιαστική εξαπάτηση των πολιτών.

Η πολιτική εκπροσώπηση απαιτεί ενεργή παρέμβαση, πίεση για χρηματοδοτήσεις και παρακολούθηση των έργων μέχρι την ολοκλήρωσή τους. Το Μεραμπέλλο δεν μπορεί να παραμένει στο περιθώριο ενώ άλλες περιοχές προχωρούν, πληρώνοντας την αδιαφορία και την προεκλογική ρητορική.​ ​

Ενα σημαντικό έργο, αυτό της επέκτασης δικτύων και υποδομών υδροδότησης από τον Αποσελέμη, δεν έχει υλοποιηθεί. Ο ίδιος ο βουλευτής αναφέρεται “σε μια χρονική συγκυρία που τα σημάδια των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής γίνονται όλο και πιο εμφανή”.

Από την άλλη, αναγνωρίζεται ότι ο Αποσελέμης αδυνατεί να υδροδοτήσει όλο το βόρειο μέτωπο, ενώ αυξάνεται ο προβληματισμός και η ανησυχία για το μέλλον. Είναι λοιπόν αναγκαίο να υπάρξει σχεδιασμός που να εξασφαλίζει το αγαθό του νερού.

Η παρουσία του βουλευτή σε εκδηλώσεις και πανηγύρια δεν μπορεί να λογίζεται ως πολιτική δράση, ούτε ως απάντηση στα προβλήματα. Οι πολίτες δεν χρειάζονται τυπικές εμφανίσεις, χαμόγελα και χειραψίες, αλλά συγκεκριμένα έργα και λύσεις. Οταν η πραγματικότητα διαψεύδει την επίπλαστη αισιοδοξία, η επικοινωνιακή διαχείριση συνιστά εμπαιγμό. Κάποια στιγμή πρέπει να ασχοληθεί και με την ουσία των προβλημάτων. Το Μεραμπέλλο απαιτεί πράξεις, όχι ανέξοδες υποσχέσεις. Υπάρχουν πολλά ανοιχτά ζητήματα, που απαιτούν αποτελέσματα.

Η Κρήτη μπαίνει επίσημα σε καθεστώς λειψυδρίας. Η απουσία ολοκληρωμένου σχεδιασμού, σε συνδυασμό με τις γενικόλογες υποσχέσεις και τις αμφιβόλου αποτελεσματικότητας λύσεις, αφήνει το Μεραμπέλλο χωρίς καμία άμυνα απέναντι στη λειψυδρία. 
Πως εντάσσεται στον σχεδιασμό το Μεραμπέλλο; Κανένα έργο ταμίευσης δεν βρίσκεται σε στάδιο μελέτης αυτή τη στιγμή. Εχουν προταθεί τρία μικρά έργα σε Φουρνή, Καθαρό, Κρούστα. Ομως, οι εντάξεις, οι χρηματοδοτήσεις, δεν βγαίνουν με διαπιστώσεις, αλλά με πλήρη φάκελο. 
Ποια η προοπτική, όταν ο βουλευτής δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε καν την χρηματοδότηση των μελετών; Δηλαδή, το πλέον καθοριστικό βήμα για την δρομολόγηση των έργων. Δεν γίνεται για σοβαρά έργα, να πρέπει να περάσουν κάμποσες γενιές για να τα δούμε, αν τα δούμε, να προχωρούν.
Είναι επείγουσα ανάγκη να δημιουργηθεί άμεσα ένα​ς ολοκληρωμένος σχεδιασμός που να περιλαμβάνει βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα, να εξασφαλίζει χρηματοδοτήσεις, και να συντονίζει όλους τους αρμόδιους φορείς, ώστε να μην χαθεί άλλος χρόνος. Η δράση πρέπει να ξεκινήσει τώρα, γιατί κάθε καθυστέρηση αυξάνει τον κίνδυνο από την μείωση των φυσικών πόρων και της βιωσιμότητας της τοπικής κοινωνίας, εντείνοντας την αβεβαιότητα για το μέλλον.

"Η εμπιστοσύνη του αφελούς είναι το πιο χρήσιμο εργαλείο του ψεύτη"

 Επίθεση στην ανώνυμη κριτική

Το κείμενο ξεκινά με προσπάθεια απαξίωσης των αντιδράσεων χαρακτηρίζοντας τες «ανώνυμες», «υποκινούμενες» και «εμπαθείς». Αντί να αντικρούσει με επιχειρήματα την ουσία, επιτίθεται. Επίσης, αφήνει αιχμές περί ιδιοτέλειας χωρίς αποδείξεις. Βάζει τους δημότες να υποψιάζονται τα κίνητρα των επικριτών, όχι να ελέγχουν την ουσία, ούτε τα δικά του κίνητρα.

 Το "νομικό αδιέξοδο" με το master plan

Ο κ. Μενεγάκης ισχυρίζεται ότι η νομοθεσία άλλαξε ​σε ότι αφορά το master plan. Αυτό παρουσιάζεται ως ανυπέρβλητο εμπόδιο, με χρονοδιάγραμμα 4–5 ετών.
Γιατί​ όμως το master plan δεν προχώρησε σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα;
Γιατί άλλα παράκτια έργα σε άλλες πόλεις προχώρησαν;
Και κυρίως, το έργο δεν ήταν «άμεσα ανέφικτο» όπως παρουσιάζεται. Θα μπορούσε να συνεχιστεί η προετοιμασία και η εξασφάλιση μελετών ώστε να μην χαθεί χρόνος.
Το master plan, σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, θα είχε έγκριση μέχρι 9ο του 2024. Νωρίτερα από τον 12ο του 2024, που άλλαξε ο νόμος. Αρα, το επιχείρημα του Δημάρχου είναι ψευδέστατο (και αυτό).
Τι έκανε μετά τις εκλογές, μέχρι και τώρα, για την προώθηση του έργου; ΤΙΠΟΤΑ. Το σαμποτάρισε πλήρως, κατά παράβαση καθήκοντος, έχοντας μάλιστα και την ευθύνη των τεχνικών υπηρεσιών.
Και φυσικά, σε αυτή τη λογική των 4-5 ετών του master plan, μπαίνει και η "ανάπλαση" που υπόσχεται. Και προσθέτοντας σε αυτό χρόνο δημοπράτησης, κατασκευής, κλπ, πάμε τουλάχιστον 8 χρόνια. Δηλαδή, ούτε στο τέλος της επόμενης δημαρχιακής θητείας. Και αυτό, αν έχουν βρεθεί χρήματα.

Αλλά τα φανάρια, την ταλαιπωρία, την υποβάθμιση και απαξίωση της περιοχής, θα την έχουμε φορτωθεί. Είναι ο απόλυτος εμπαιγμός των πολιτών. 

 Ο "φόβος" απώλειας χρηματοδότησης

Το κείμενο επαναλαμβάνει συνεχώς ότι υπήρχε "κίνδυνος να χαθεί το ΕΣΠΑ". Ομως, η μελέτη, το χρονοδιάγραμμα και η χρηματοδότηση, είχαν εγκριθεί για το έργο. Αντί να διασφαλίσουν το έργο, το εγκαταλείπουν και μεταφέρουν τα κονδύλια αλλού. Δεν ήταν "ρίσκο", αλλά σκόπιμη επιλογή ακύρωσης του έργου. Η επίκληση της "νομιμότητας" και των "κινδύνων" είναι δικαιολογία πολιτικής απόφασης. Ο μόνος πραγματικός κίνδυνος, είναι η συνέχιση παρουσίας του στην θέση του δημάρχου. Η απώλεια χρηματοδότησης του έργου, είναι επιλογή του Δημάρχου.

 Η "λύση" της διπλής κυκλοφορίας

Προτείνεται ως λύση η επιστροφή στη διπλή κυκλοφορία. Όμως, αυτό αναιρεί πλήρως τον στρατηγικό σχεδιασμό​ προηγούμενων διαδικασιών​, που είχαν την έγκριση των αρμοδίων υπηρεσιών. Κάθε αλλαγή, προϋποθέτει νέα διαδικασία και όχι απλώς ακύρωση μιας προηγούμενης.
Αντί για βήμα μπροστά, είναι βήμα πίσω, με αμφίβολη λειτουργικότητα.
​Η τοποθέτηση φαναριών, είναι ομολογία ότι η οδός δεν μπορεί να σηκώσει το ​"σχέδιο​" Μενεγάκη.
Σε όλο αυτό το αφήγημα του Δημάρχου, ακόμα και η Διεύθυνση Μελετών του δήμου έχει σοβαρές ενστάσεις και διαφωνίες, που βαπτίζονται "προσωπική άποψη".
Το βέβαιο είναι πως δεν είναι προσωρινή λύση τα φανάρια. Θα έχουμε για πολλά χρόνια, όπως εξηγήθηκε παραπάνω. 

Το επιχείρημα του λιμανιού

Το κείμενο τονίζει ότι το λιμάνι χρειάζεται τον παραλιακό. Όμως, αυτό το δεδομένο ήταν γνωστό και στις προηγούμενες μελέτες, δεν εμφανίστηκε ξαφνικά. Το να παρουσιάζεται τώρα ως "αποκάλυψη" είναι παραπλανητικό.
Και γιατί τον χρειάζεται; Ο παραλιακός είναι είσοδος. Μεγάλα οχήματα, όπως λεωφορεία, δεν θα βγαίνουν προς Αμμούδι. Αρα, πάλι από Παλαιολόγου. Τι αλλάζει με αυτά; Τίποτα. Αλλο ένα ψέμα.

 Η ​παραπληροφόρηση για το ​ΣΒΑΑ
Αναφέρεται ότι ​"τα 5 εκατ. ευρώ δεν ήταν ποτέ δεμένα για τον παραλιακό​". ​Ουδέν ψευδέστερο! Στην πραγματικότητα, το έργο είχε ενταχθεί σε χρηματοδοτικό πλαίσιο​ και προγραμματική σύμβαση η οποία σταμάτησε να εκτελείται με επιλογή Δημάρχου και όχι με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου.
Η διατύπωση ότι ​"θα τα χάναμε σίγουρα​" είναι αποτέλεσμα των χειρισμών του Δημάρχου και όχι επειδή το έργο δεν μπορούσε να προχωρήσει.​ Το Δημοτικό Συμβούλιο ήρθε να επικυρώσει το πραξικόπημα Μενεγάκη και των τετελεσμένων που προκάλεσε.

 Διαβούλευση... εκ των υστέρων

Υπόσχεται ​"διαβούλευση κανονικά και δημόσια​"​, αλλά ​σε μέλλοντα χρόνο επί ανύπαρκτου μέχρι στιγμής σχεδίου, όταν εν τω μεταξύ έχει ποδοπατήσει την προηγούμενη διαβούλευση. Αυτό σημαίνει ότι η ουσιαστική επιλογή (ακύρωση της ανάπλασης, διπλή κυκλοφορία) έχει ήδη ληφθεί. Η ​"διαβούλευση​" είναι προσχηματική.​ Αν ποτέ γίνει.
Δηλώνει δε ο Δήμαρχος πρόθεση για μόνιμη πεζοδρόμηση του κέντρου. Πως αυτό το νέο δεδομένο επηρεάζει την κυκλοφορία και στον παραλιακό; Γιατί δεν υπάρχει μια συνολική θεώρηση; Προχειρότητα και εμπαιγμός.

 Ηθικολογία και εξωραϊσμός

Το κείμενο κλείνει με:
"Δεν κατηγορούμε τους προηγούμενους, είχαν καλές προθέσεις".
"Εμείς επιτελούμε θεσμικό ρόλο".
"Η πλειοψηφία στηρίζει το όραμά μας".
Αυτές οι διατυπώσεις είναι ρητορική νομιμοποίησης​ του εγκλήματος, με το περιτύλιγμα πολιτικού πολιτισμού. Στην πράξη όμως έχουμε ένα πραξικόπημα. Επιχειρούν να δείξουν ότι η απόφαση είναι αναπόφευκτη, λογική, θεσμική, αποδεκτή. Στην πραγματικότητα πρόκειται για πολιτική επιλογή που αποδομεί ένα ώριμο έργο.

Πισωγύρισμα και ζημιά στην εικόνα της πόλης

Η επιλογή να εγκαταλειφθεί η ανάπλαση αφήνει τον παραλιακό δρόμο σε μια μόνιμη κατάσταση προχειρότητας. Η εικόνα της πόλης πλήττεται σοβαρά, αφού ο επισκέπτης αντικρίζει ένα μέτωπο χωρίς ταυτότητα, χωρίς καμία αισθητική αναβάθμιση, με κυκλοφοριακό χάος και πρόχειρες λύσεις. Για μια πόλη που ζει από τον τουρισμό, το πρώτο αποτύπωμα είναι καθοριστικό. Η ζημιά στην ανταγωνιστικότητα του Αγίου Νικολάου ως τουριστικού προορισμού θα είναι μεγάλη και δύσκολα αναστρέψιμη.

 Απαξίωση της παρόδιας περιουσίας

Η απόφαση αυτή έχει και μια βαθιά κοινωνικοοικονομική διάσταση. Οι ιδιοκτήτες ακινήτων κατά μήκος του παραλιακού είχαν επενδύσει με την προσδοκία της ανάπλασης, που θα ανέβαζε την αξία και την ελκυστικότητα της περιοχής. Τώρα, βλέπουν τις περιουσίες τους να απαξιώνονται, καθώς αντί για αναβάθμιση θα υπάρξει πισωγύρισμα, κυκλοφοριακή συμφόρηση, θόρυβος και υποβάθμιση. Η απώλεια δεν είναι μόνο προσωπική, αλλά και συλλογική, γιατί η αξία της ακίνητης περιουσίας συνδέεται άμεσα με την οικονομική δυναμική μιας πόλης.
Η εξέλιξη αυτή πλήττει ευθέως τις ξενοδοχειακές μονάδες, τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον παραλιακό άξονα. καθώς και τις ιδιοκτησίες. Αντί να δουν προστιθέμενη αξία στις επενδύσεις τους, έρχονται αντιμέτωποι με κυκλοφοριακή δυσχέρεια, περιβαλλοντική υποβάθμιση και μειωμένη ελκυστικότητα για τον επισκέπτη. Και το πιο ανησυχητικό, ότι όλα αυτά φαίνεται πως ανταγωνιστικές μονάδες όχι μόνο δεν επηρεάζονται από την εικόνα του παραλιακού, αλλά ωφελούνται από την απαξίωση των παρόδιων. Έτσι, η εντύπωση που δημιουργείται, είναι πως δεν έχουμε απλώς μια λάθος αντίληψη, αλλά μια επιλογή με πρόθεση υποβάθμισης, που εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα.

Η πόλη δεν ανήκει σε κανέναν δήμαρχο, ανήκει στους δημότες

Η υπόθεση του παραλιακού είναι βαθιά πολιτικό και κοινωνικό ζήτημα. Αγγίζει το μέλλον της πόλης, την οικονομία, την ποιότητα ζωής και το ίδιο το δικαίωμα των πολιτών να συμμετέχουν ουσιαστικά στον σχεδιασμό. Η ακύρωση ενός ώριμου έργου, με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση, δεν είναι απλώς λάθος, αλλά μια επιλογή που βάζει φρένο στην πρόοδο και αφήνει την πόλη να σέρνεται πίσω από τις ανάγκες της εποχής.

Ο Άγιος Νικόλαος αξίζει καλύτερα. Οχι προχειρότητες, όχι κόκκινα φανάρια που βάζουν STOP στο μέλλον του για άγνωστο χρόνο, όχι πισωγυρίσματα που υποβαθμίζουν την εικόνα του και ακυρώνουν το εμβληματικότερο έργο εδώ και δεκαετίες. Είναι έγκλημα αυτό που συμβαίνει.
Η πόλη χρειάζεται σχέδιο, όραμα και σεβασμό στους πολίτες της. Οχι αποφάσεις που μοιάζουν περισσότερο με εξυπηρέτηση συμφερόντων, παρά με στρατηγική για το κοινό καλό.
Ο Δήμαρχος όχι μόνο δεν λέει την αλήθεια, αλλά επιμένει σε ψέματα, παραπληροφόρηση, και ένα καταστροφικό σχέδιο για το μέλλον της πόλης. Είναι τόσα, που αδυνατείς να καταρρίψεις κάθε ψέμα ξεχωριστά.
Ισχυρίζεται πως μιλά "καθαρά και ανοιχτά", όμως η πραγματικότητα πίσω από τις βαρύγδουπες δηλώσεις, κρύβει ψέματα και παραπληροφόρηση. Οταν τα έργα χάνονται, όταν περιουσίες απαξιώνονται, όταν επιχειρηματίες θα πληρώσουν το τίμημα και τη ζημιά στον τουρισμό, τότε η "καθαρότητα" μετατρέπεται σε συγκάλυψης ενός εγκλήματος, που φέρει την προσωπική σφραγίδα του Δημάρχου. Και αυτή την ευθύνη δεν μπορεί να τη σβήσει κανένα σύνθημα περί "ανοιχτής αλήθειας".