Χαμένη ευκαιρία για το Μεραμπέλλο - Πολιτικές και αυτοδιοικητικές ευθύνες

 

1. Ένα πρόγραμμα στρατηγικής σημασίας

Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων έχει ανοίξει ένα ιδιαίτερα σημαντικό πρόγραμμα για έργα ταμίευσης και αρδευτικών δικτύων, με συνολικό προϋπολογισμό που αγγίζει τα 169 εκατομμύρια ευρώ, συγχρηματοδοτούμενο από την ΕΕ και την Ελλάδα.
Πρόκειται για έργα ζωτικής σημασίας, ειδικά για περιοχές όπως το Μεραμπέλλο, το οποίο αντιμετωπίζει σοβαρά ζητήματα λειψυδρίας και πλήρους έλλειψης υποδομών ταμίευσης νερού.

2. Ηχηρή απουσία του Δήμου Αγίου Νικολάου

Παρά τη σημασία του προγράμματος, ο Δήμος Αγίου Νικολάου δεν πιέζει, δεν προωθεί καμία λύση. Είναι απλός παρατηρητής. Η απουσία αυτή είναι ακόμη πιο οδυνηρή αν λάβουμε υπόψη ότι η περιοχή δεν διαθέτει κανένα έργο ταμίευσης. Σε συνάρτηση με τα έντονα ξηρικά φαινόμενα, δεν αντιμετωπίζονται σοβαρά προβλήματα άρδευσης, αλλά και ύδρευσης. Κανένα έργο δεν βρίσκεται έστω σε μελέτη και η προοπτική δημιουργίας υποδομών ταμίευσης είναι αρκετά μακρυά.
Είμαστε σε στάση ανάπαυσης, ενώ θα έπρεπε να τρέχουμε.

3. Η πολιτική διάσταση – Ο ρόλος του βουλευτή Λασιθίου

Δεν ευθύνεται μόνο η δημοτική αρχή για αυτήν την κατάσταση. Ο επί 21 χρόνια βουλευτής Λασιθίου, φέρει την κύρια ευθύνη, καθώς διαχρονικά δεν μερίμνησε να διασφαλίσει ότι ο θα υπήρχαν ώριμες προτάσεις προς υποβολή. Δεν έχει διασφαλίσει ούτε καν χρηματοδοτήσει για μελέτες. Πλήρης αδιαφορία και εμπαιγμός. Αν όχι, τότε δεν έχει την πολιτική δύναμη για να εξασφαλίσει έστω τις μελέτες. Διαλέξτε και πάρτε...
Οταν μάλιστα ο ίδιος στήριξε σθεναρά τον σημερινό δήμαρχο στην εκλογή του, οι πολιτικές ευθύνες γίνονται ακόμα πιο ξεκάθαρες. Η συνεργασία τους δεν απέδωσε έργα, αλλά κενά και χαμένες ευκαιρίες.
Ο βουλευτής νιώθει αρκετά ισχυρός, χωρίς δυνατό αντίπαλο (έχει φροντίσει ο ίδιος γιαυτό), και αρκείται σε υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα.

4. Οι συνέπειες της απραξίας

• Αναπτυξιακή υστέρηση: Χάνονται χρηματοδοτήσεις που θα μπορούσαν να αλλάξουν την εικόνα της περιοχής και να διασφαλίσουν την βιωσιμότητα της τοπικής οικονομίας.
  Δεν υπάρχει Plan B για την περίπτωση που ο Αποσελέμης δεν μπορέσει τα επόμενα χρόνια να παρέχει τις αναγκαίες για την ύδρευση της περιοχής ποσότητες.
• Πολιτική αποδυνάμωση: Ο Αγιος Νικόλαος εμφανίζεται ως ο απών δήμος σε ένα εθνικό πρόγραμμα που θα μπορούσε να αποτελέσει διέξοδο στο πρόβλημα.
• Δημοκρατικό έλλειμμα: Οι πολίτες που ψήφισαν με την ελπίδα για ανάπτυξη βλέπουν αδράνεια. Ο Δήμαρχος στοχεύει να ανατρέψει προηγούμενους σχεδιασμούς του Δήμου, και ο βουλευτής δίνει προτεραιότητα στο ρουσφέτι, παρά σε παρεμβάσεις για το καλό του συνόλου.

5. Συμπέρασμα

Η απουσία του Μεραμπέλλου από το πρόγραμμα έργων ταμίευσης δεν είναι απλώς παράλειψη. Είναι προϊόν πολιτικής αδιαφορίας και κακού συντονισμού, όπου δήμαρχος και βουλευτής μοιράζονται την ευθύνη. Ο τόπος χάνει μια ακόμη ευκαιρία, αφήνοντας τους πολίτες με το αίσθημα ότι βρίσκονται στο περιθώριο της ανάπτυξης. Ας μην έχουμε αυταπάτες. Αν αυτοί οι δύο δεν κινηθούν, δεν πιέσουν, τίποτα δεν θα γίνει.

https://tinyurl.com/22whb3br

Η χαμένη ευκαιρία του Καλού Χωριού και η ευθύνη της δημοτικής αρχής

Δεκαετίες τώρα μια μεγάλη περιοχή του Καλού Χωριού είναι χαρακτηρισμένη ως αρχαιολογική ζώνη, χωρίς αυτό να ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα. Η ανάγκη για αναπροσαρμογή στα πραγματικά δεδομένα θα δώσει λύση σε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα.
Η προστασία του αρχαιολογικού πλούτου της περιοχής μπορεί και πρέπει να συμβαδίζει με την ήπια ανάπτυξη.

Η επιστημονική έρευνα και η πραγματική αποτύπωση των αρχαιολογικών στοιχείων θα επιτρέψουν να καθοριστούν με σαφήνεια οι χώροι που χρήζουν απόλυτης προστασίας και εκείνοι που μπορούν να αξιοποιηθούν με σεβασμό στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον.
Μια τέτοια προσέγγιση θα θωρακίσει την ιστορική κληρονομιά, αλλά και θα ανοίξει νέες δυνατότητες για την τοπική κοινωνία, μέσω ήπιων μορφών τουρισμού, πολιτιστικών δράσεων και μικρών επενδύσεων που θα στηρίζουν την οικονομία της περιοχής.

Το καλοκαίρι του 2023, καθηγητής πανεπιστημίου με ομάδα συνεργατών και φοιτητών, πιθανότατα σε εκπαιδευτικό πλαίσιο, πραγματοποίησε μια επιφανειακή έρευνα, της οποίας τα αποτελέσματα δεν είναι διαθέσιμα. Αυτό οφείλεται στο ότι απαιτείται προγραμματική σύμβαση μεταξύ Δήμου και Πανεπιστημίου. Πρόκειται για μια διαδικασία με ελάχιστο κόστος, περίπου 15.000 ευρώ. Ποσό απόλυτα εφικτό, που θα μπορούσε να καλυφθεί ακόμη και μέσω χορηγιών. Η προηγούμενη Δημοτική Αρχή, είχε την βούληση να ολοκληρώσει τις απαιτούμενες ενέργειες, όμως με την ανάληψη καθηκόντων του νέου Δημάρχου, πάγωσε το ζήτημα.
Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για την καθυστέρηση υλοποίησης της σύμβασης.

Παρά ταύτα, εδώ και περίπου δύο χρόνια δεν έχει υπάρξει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, παρότι το Υπουργείο Πολιτισμού έχει δείξει θετική στάση και έχει προηγηθεί σχετική αλληλογραφία. Η έρευνα που έχει ήδη πραγματοποιηθεί θα μπορούσε να αποτελέσει πολύτιμο εργαλείο, ωστόσο μέχρι σήμερα δεν έχει εξασφαλιστεί η αμοιβή ώστε να ολοκληρωθεί και να αξιοποιηθεί επίσημα.

Είναι πραγματικά ακατανόητο γιατί ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, που αφορά ταυτόχρονα την ανάπτυξη και την προστασία του αρχαιολογικού πλούτου της περιοχής, παραμένει στάσιμο. Η παρατεταμένη αυτή αδράνεια στερεί από τον τόπο μια σπουδαία ευκαιρία να προχωρήσει μπροστά με τρόπο δίκαιο, ισορροπημένο και επωφελή για όλους.
Η κοινωνία του Καλού Χωριού αξίζει άμεσες λύσεις και όχι άλλη αναμονή.

Σε αυτό το πλαίσιο, η ευθύνη της δημοτικής αρχής είναι καθοριστική. Μέχρι σήμερα, δύο χρόνια μετά, το ζήτημα έχει παραμείνει σε εκκρεμότητα, χωρίς να έχουν γίνει οι απαραίτητες ενέργειες για την προώθηση της προγραμματικής σύμβασης με το Πανεπιστήμιο. Η απουσία αποφασιστικών κινήσεων δεν δικαιολογείται, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ένα θέμα που μπορεί να καθορίσει το μέλλον της περιοχής. Είναι καιρός η δημοτική αρχή να αναλάβει τις ευθύνες της, να κινηθεί με αποφασιστικότητα και να δώσει άμεσα τέλος σε μια εκκρεμότητα που κρατά τον τόπο δέσμιο της αδράνειας.

Το Μεραμπέλλο χωρίς άμυνα απέναντι στην ξηρασία και τη λειψυδρία

Στο Μεραμπέλλο, η ξηρασία και η λειψυδρία αποτελούν πλέον καθημερινή πραγματικότητα που πλήττει τους κατοίκους και τους αγρότες. Παράλληλα, σε άλλες περιοχές του Λασιθίου υπάρχουν ήδη ή προχωρούν έργα και μελέτες, για διασφάλιση της επάρκειας νερού.
Στο Μεραμπέλλο όμως, η κατάσταση παραμένει στάσιμη, καθώς η διαχρονική έλλειψη σχεδιασμού και ουσιαστικών παρεμβάσεων γίνεται ορατή σε καθημερινή βάση.
Επιπλέον, δεν υπάρχει κανένας ολοκληρωμένος στρατηγικός σχεδιασμός που να δείχνει πότε και με ποιον τρόπο θα δοθούν λύσεις.
Οι παρεμβάσεις περιορίζονται σε λόγια και αποσπασματικές υποσχέσεις, χωρίς να υλοποιείται τίποτα στην πράξη. Αυτό το γενικότερο έλλειμμα υποδομών και έργων βαραίνει κάθε πτυχή της καθημερινότητας​. Από την αγροτική παραγωγή και την ύδρευση​, μέχρι τη γενικότερη οικονομική προοπτική της περιοχής. Χωρίς έργα και χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό, το Μεραμπέλλο​ στηρίζεται κύρια στην ιδιωτική πρωτοβουλία για την ανάπτυξη του.
Η πραγματικότητα είναι πως, ακόμη και αν σήμερα ξεκινούσε ένας σχεδιασμός, τα έργα χρειάζονται χρονοβόρες διαδικασίες εγκρίσεων, μελετών και κατασκευής. Πόσο μάλλον όταν δεν υπάρχει ακόμα συγκεκριμένο πλάνο.
Τα δεδομένα δείχνουν σοβαρό πρόβλημα λόγω της ξηρασίας. Η υγρασία του εδάφους, είναι από τις χαμηλότερες σε ολόκληρη την Κρήτη.
Κάτοικοι βιώνουν την έλλειψη νερού, ενώ οι παραγωγοί βλέπουν τις καλλιέργειες τους να κινδυνεύουν. Ταυτόχρονα, οι υποσχέσεις παραμένουν αόριστες, χωρίς σαφή χρονοδιάγραμμα ή συγκεκριμένα έργα. Δεν αρκούν γενικές δεσμεύσεις. Χρειάζεται ξεκάθαρος προγραμματισμός, με συγκεκριμένα βήματα, προϋπολογισμούς και χρονοδιαγράμματα υλοποίησης. Η αοριστία των υποσχέσεων υπονομεύει την εμπιστοσύνη των πολιτών και καθυστερεί την αντιμετώπιση ενός πραγματικού κινδύνου.
Το Μεραμπέλλο δεν μπορεί να περιμένει τουλάχιστον μια δεκαετία ακόμα για λύσεις σε ένα τόσο επείγον ζήτημα. Η καθυστέρηση αυτή δεν αφορά μόνο την καθημερινή ζωή των κατοίκων, αλλά μπορεί να οδηγήσει σε ανεπανόρθωτες ζημιές στις καλλιέργειες και την τοπική οικονομία, με συνέπειες που θα διαρκέσουν δεκαετίες.
Ακόμα και στο κρίσιμο ζήτημα της ύδρευσης, τα στοιχεία από τον Φράγμα Αποσελέμη είναι δυσοίωνα. Ανησυχητικό είναι πως δεν υπάρχει κανένα εναλλακτικό σχέδιο, κανένα ρεαλιστικό plan B που να διασφαλίζει την κάλυψη των αναγκών σε περίπτωση περαιτέρω επιδείνωσης. Δεν μπορεί αυτό το ζήτημα να αφήνεται στην τύχη του. Μπορεί να τινάξει όλη την τοπική οικονομία στον αέρα.
Κεντρικό πρόσωπο αυτής της πολιτικής ανεπάρκειας, γνώστης της κατάστασης και της αγωνίας των κατοίκων, ​ο πλέον των 20 ετών βουλευτής Λασιθίου​, ο οποίος θα έπρεπε να είχε ασχοληθεί σοβαρά με το πρόβλημα και είχε δρομολογήσει λύσεις για ταμίευση νερού. Η υπόσχεση χωρίς έργο, δεν είναι απλά απογοητευτική, αλλά αποτελεί ουσιαστική εξαπάτηση των πολιτών.

Η πολιτική εκπροσώπηση απαιτεί ενεργή παρέμβαση, πίεση για χρηματοδοτήσεις και παρακολούθηση των έργων μέχρι την ολοκλήρωσή τους. Το Μεραμπέλλο δεν μπορεί να παραμένει στο περιθώριο ενώ άλλες περιοχές προχωρούν, πληρώνοντας την αδιαφορία και την προεκλογική ρητορική.​ ​

Ενα σημαντικό έργο, αυτό της επέκτασης δικτύων και υποδομών υδροδότησης από τον Αποσελέμη, δεν έχει υλοποιηθεί. Ο ίδιος ο βουλευτής αναφέρεται “σε μια χρονική συγκυρία που τα σημάδια των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής γίνονται όλο και πιο εμφανή”.

Από την άλλη, αναγνωρίζεται ότι ο Αποσελέμης αδυνατεί να υδροδοτήσει όλο το βόρειο μέτωπο, ενώ αυξάνεται ο προβληματισμός και η ανησυχία για το μέλλον. Είναι λοιπόν αναγκαίο να υπάρξει σχεδιασμός που να εξασφαλίζει το αγαθό του νερού.

Η παρουσία του βουλευτή σε εκδηλώσεις και πανηγύρια δεν μπορεί να λογίζεται ως πολιτική δράση, ούτε ως απάντηση στα προβλήματα. Οι πολίτες δεν χρειάζονται τυπικές εμφανίσεις, χαμόγελα και χειραψίες, αλλά συγκεκριμένα έργα και λύσεις. Οταν η πραγματικότητα διαψεύδει την επίπλαστη αισιοδοξία, η επικοινωνιακή διαχείριση συνιστά εμπαιγμό. Κάποια στιγμή πρέπει να ασχοληθεί και με την ουσία των προβλημάτων. Το Μεραμπέλλο απαιτεί πράξεις, όχι ανέξοδες υποσχέσεις. Υπάρχουν πολλά ανοιχτά ζητήματα, που απαιτούν αποτελέσματα.

Η Κρήτη μπαίνει επίσημα σε καθεστώς λειψυδρίας. Η απουσία ολοκληρωμένου σχεδιασμού, σε συνδυασμό με τις γενικόλογες υποσχέσεις και τις αμφιβόλου αποτελεσματικότητας λύσεις, αφήνει το Μεραμπέλλο χωρίς καμία άμυνα απέναντι στη λειψυδρία. 
Πως εντάσσεται στον σχεδιασμό το Μεραμπέλλο; Κανένα έργο ταμίευσης δεν βρίσκεται σε στάδιο μελέτης αυτή τη στιγμή. Εχουν προταθεί τρία μικρά έργα σε Φουρνή, Καθαρό, Κρούστα. Ομως, οι εντάξεις, οι χρηματοδοτήσεις, δεν βγαίνουν με διαπιστώσεις, αλλά με πλήρη φάκελο. 
Ποια η προοπτική, όταν ο βουλευτής δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε καν την χρηματοδότηση των μελετών; Δηλαδή, το πλέον καθοριστικό βήμα για την δρομολόγηση των έργων. Δεν γίνεται για σοβαρά έργα, να πρέπει να περάσουν κάμποσες γενιές για να τα δούμε, αν τα δούμε, να προχωρούν.
Είναι επείγουσα ανάγκη να δημιουργηθεί άμεσα ένα​ς ολοκληρωμένος σχεδιασμός που να περιλαμβάνει βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα, να εξασφαλίζει χρηματοδοτήσεις, και να συντονίζει όλους τους αρμόδιους φορείς, ώστε να μην χαθεί άλλος χρόνος. Η δράση πρέπει να ξεκινήσει τώρα, γιατί κάθε καθυστέρηση αυξάνει τον κίνδυνο από την μείωση των φυσικών πόρων και της βιωσιμότητας της τοπικής κοινωνίας, εντείνοντας την αβεβαιότητα για το μέλλον.

"Η εμπιστοσύνη του αφελούς είναι το πιο χρήσιμο εργαλείο του ψεύτη"

 Επίθεση στην ανώνυμη κριτική

Το κείμενο ξεκινά με προσπάθεια απαξίωσης των αντιδράσεων χαρακτηρίζοντας τες «ανώνυμες», «υποκινούμενες» και «εμπαθείς». Αντί να αντικρούσει με επιχειρήματα την ουσία, επιτίθεται. Επίσης, αφήνει αιχμές περί ιδιοτέλειας χωρίς αποδείξεις. Βάζει τους δημότες να υποψιάζονται τα κίνητρα των επικριτών, όχι να ελέγχουν την ουσία, ούτε τα δικά του κίνητρα.

 Το "νομικό αδιέξοδο" με το master plan

Ο κ. Μενεγάκης ισχυρίζεται ότι η νομοθεσία άλλαξε ​σε ότι αφορά το master plan. Αυτό παρουσιάζεται ως ανυπέρβλητο εμπόδιο, με χρονοδιάγραμμα 4–5 ετών.
Γιατί​ όμως το master plan δεν προχώρησε σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα;
Γιατί άλλα παράκτια έργα σε άλλες πόλεις προχώρησαν;
Και κυρίως, το έργο δεν ήταν «άμεσα ανέφικτο» όπως παρουσιάζεται. Θα μπορούσε να συνεχιστεί η προετοιμασία και η εξασφάλιση μελετών ώστε να μην χαθεί χρόνος.
Το master plan, σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, θα είχε έγκριση μέχρι 9ο του 2024. Νωρίτερα από τον 12ο του 2024, που άλλαξε ο νόμος. Αρα, το επιχείρημα του Δημάρχου είναι ψευδέστατο (και αυτό).
Τι έκανε μετά τις εκλογές, μέχρι και τώρα, για την προώθηση του έργου; ΤΙΠΟΤΑ. Το σαμποτάρισε πλήρως, κατά παράβαση καθήκοντος, έχοντας μάλιστα και την ευθύνη των τεχνικών υπηρεσιών.
Και φυσικά, σε αυτή τη λογική των 4-5 ετών του master plan, μπαίνει και η "ανάπλαση" που υπόσχεται. Και προσθέτοντας σε αυτό χρόνο δημοπράτησης, κατασκευής, κλπ, πάμε τουλάχιστον 8 χρόνια. Δηλαδή, ούτε στο τέλος της επόμενης δημαρχιακής θητείας. Και αυτό, αν έχουν βρεθεί χρήματα.

Αλλά τα φανάρια, την ταλαιπωρία, την υποβάθμιση και απαξίωση της περιοχής, θα την έχουμε φορτωθεί. Είναι ο απόλυτος εμπαιγμός των πολιτών. 

 Ο "φόβος" απώλειας χρηματοδότησης

Το κείμενο επαναλαμβάνει συνεχώς ότι υπήρχε "κίνδυνος να χαθεί το ΕΣΠΑ". Ομως, η μελέτη, το χρονοδιάγραμμα και η χρηματοδότηση, είχαν εγκριθεί για το έργο. Αντί να διασφαλίσουν το έργο, το εγκαταλείπουν και μεταφέρουν τα κονδύλια αλλού. Δεν ήταν "ρίσκο", αλλά σκόπιμη επιλογή ακύρωσης του έργου. Η επίκληση της "νομιμότητας" και των "κινδύνων" είναι δικαιολογία πολιτικής απόφασης. Ο μόνος πραγματικός κίνδυνος, είναι η συνέχιση παρουσίας του στην θέση του δημάρχου. Η απώλεια χρηματοδότησης του έργου, είναι επιλογή του Δημάρχου.

 Η "λύση" της διπλής κυκλοφορίας

Προτείνεται ως λύση η επιστροφή στη διπλή κυκλοφορία. Όμως, αυτό αναιρεί πλήρως τον στρατηγικό σχεδιασμό​ προηγούμενων διαδικασιών​, που είχαν την έγκριση των αρμοδίων υπηρεσιών. Κάθε αλλαγή, προϋποθέτει νέα διαδικασία και όχι απλώς ακύρωση μιας προηγούμενης.
Αντί για βήμα μπροστά, είναι βήμα πίσω, με αμφίβολη λειτουργικότητα.
​Η τοποθέτηση φαναριών, είναι ομολογία ότι η οδός δεν μπορεί να σηκώσει το ​"σχέδιο​" Μενεγάκη.
Σε όλο αυτό το αφήγημα του Δημάρχου, ακόμα και η Διεύθυνση Μελετών του δήμου έχει σοβαρές ενστάσεις και διαφωνίες, που βαπτίζονται "προσωπική άποψη".
Το βέβαιο είναι πως δεν είναι προσωρινή λύση τα φανάρια. Θα έχουμε για πολλά χρόνια, όπως εξηγήθηκε παραπάνω. 

Το επιχείρημα του λιμανιού

Το κείμενο τονίζει ότι το λιμάνι χρειάζεται τον παραλιακό. Όμως, αυτό το δεδομένο ήταν γνωστό και στις προηγούμενες μελέτες, δεν εμφανίστηκε ξαφνικά. Το να παρουσιάζεται τώρα ως "αποκάλυψη" είναι παραπλανητικό.
Και γιατί τον χρειάζεται; Ο παραλιακός είναι είσοδος. Μεγάλα οχήματα, όπως λεωφορεία, δεν θα βγαίνουν προς Αμμούδι. Αρα, πάλι από Παλαιολόγου. Τι αλλάζει με αυτά; Τίποτα. Αλλο ένα ψέμα.

 Η ​παραπληροφόρηση για το ​ΣΒΑΑ
Αναφέρεται ότι ​"τα 5 εκατ. ευρώ δεν ήταν ποτέ δεμένα για τον παραλιακό​". ​Ουδέν ψευδέστερο! Στην πραγματικότητα, το έργο είχε ενταχθεί σε χρηματοδοτικό πλαίσιο​ και προγραμματική σύμβαση η οποία σταμάτησε να εκτελείται με επιλογή Δημάρχου και όχι με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου.
Η διατύπωση ότι ​"θα τα χάναμε σίγουρα​" είναι αποτέλεσμα των χειρισμών του Δημάρχου και όχι επειδή το έργο δεν μπορούσε να προχωρήσει.​ Το Δημοτικό Συμβούλιο ήρθε να επικυρώσει το πραξικόπημα Μενεγάκη και των τετελεσμένων που προκάλεσε.

 Διαβούλευση... εκ των υστέρων

Υπόσχεται ​"διαβούλευση κανονικά και δημόσια​"​, αλλά ​σε μέλλοντα χρόνο επί ανύπαρκτου μέχρι στιγμής σχεδίου, όταν εν τω μεταξύ έχει ποδοπατήσει την προηγούμενη διαβούλευση. Αυτό σημαίνει ότι η ουσιαστική επιλογή (ακύρωση της ανάπλασης, διπλή κυκλοφορία) έχει ήδη ληφθεί. Η ​"διαβούλευση​" είναι προσχηματική.​ Αν ποτέ γίνει.
Δηλώνει δε ο Δήμαρχος πρόθεση για μόνιμη πεζοδρόμηση του κέντρου. Πως αυτό το νέο δεδομένο επηρεάζει την κυκλοφορία και στον παραλιακό; Γιατί δεν υπάρχει μια συνολική θεώρηση; Προχειρότητα και εμπαιγμός.

 Ηθικολογία και εξωραϊσμός

Το κείμενο κλείνει με:
"Δεν κατηγορούμε τους προηγούμενους, είχαν καλές προθέσεις".
"Εμείς επιτελούμε θεσμικό ρόλο".
"Η πλειοψηφία στηρίζει το όραμά μας".
Αυτές οι διατυπώσεις είναι ρητορική νομιμοποίησης​ του εγκλήματος, με το περιτύλιγμα πολιτικού πολιτισμού. Στην πράξη όμως έχουμε ένα πραξικόπημα. Επιχειρούν να δείξουν ότι η απόφαση είναι αναπόφευκτη, λογική, θεσμική, αποδεκτή. Στην πραγματικότητα πρόκειται για πολιτική επιλογή που αποδομεί ένα ώριμο έργο.

Πισωγύρισμα και ζημιά στην εικόνα της πόλης

Η επιλογή να εγκαταλειφθεί η ανάπλαση αφήνει τον παραλιακό δρόμο σε μια μόνιμη κατάσταση προχειρότητας. Η εικόνα της πόλης πλήττεται σοβαρά, αφού ο επισκέπτης αντικρίζει ένα μέτωπο χωρίς ταυτότητα, χωρίς καμία αισθητική αναβάθμιση, με κυκλοφοριακό χάος και πρόχειρες λύσεις. Για μια πόλη που ζει από τον τουρισμό, το πρώτο αποτύπωμα είναι καθοριστικό. Η ζημιά στην ανταγωνιστικότητα του Αγίου Νικολάου ως τουριστικού προορισμού θα είναι μεγάλη και δύσκολα αναστρέψιμη.

 Απαξίωση της παρόδιας περιουσίας

Η απόφαση αυτή έχει και μια βαθιά κοινωνικοοικονομική διάσταση. Οι ιδιοκτήτες ακινήτων κατά μήκος του παραλιακού είχαν επενδύσει με την προσδοκία της ανάπλασης, που θα ανέβαζε την αξία και την ελκυστικότητα της περιοχής. Τώρα, βλέπουν τις περιουσίες τους να απαξιώνονται, καθώς αντί για αναβάθμιση θα υπάρξει πισωγύρισμα, κυκλοφοριακή συμφόρηση, θόρυβος και υποβάθμιση. Η απώλεια δεν είναι μόνο προσωπική, αλλά και συλλογική, γιατί η αξία της ακίνητης περιουσίας συνδέεται άμεσα με την οικονομική δυναμική μιας πόλης.
Η εξέλιξη αυτή πλήττει ευθέως τις ξενοδοχειακές μονάδες, τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον παραλιακό άξονα. καθώς και τις ιδιοκτησίες. Αντί να δουν προστιθέμενη αξία στις επενδύσεις τους, έρχονται αντιμέτωποι με κυκλοφοριακή δυσχέρεια, περιβαλλοντική υποβάθμιση και μειωμένη ελκυστικότητα για τον επισκέπτη. Και το πιο ανησυχητικό, ότι όλα αυτά φαίνεται πως ανταγωνιστικές μονάδες όχι μόνο δεν επηρεάζονται από την εικόνα του παραλιακού, αλλά ωφελούνται από την απαξίωση των παρόδιων. Έτσι, η εντύπωση που δημιουργείται, είναι πως δεν έχουμε απλώς μια λάθος αντίληψη, αλλά μια επιλογή με πρόθεση υποβάθμισης, που εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα.

Η πόλη δεν ανήκει σε κανέναν δήμαρχο, ανήκει στους δημότες

Η υπόθεση του παραλιακού είναι βαθιά πολιτικό και κοινωνικό ζήτημα. Αγγίζει το μέλλον της πόλης, την οικονομία, την ποιότητα ζωής και το ίδιο το δικαίωμα των πολιτών να συμμετέχουν ουσιαστικά στον σχεδιασμό. Η ακύρωση ενός ώριμου έργου, με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση, δεν είναι απλώς λάθος, αλλά μια επιλογή που βάζει φρένο στην πρόοδο και αφήνει την πόλη να σέρνεται πίσω από τις ανάγκες της εποχής.

Ο Άγιος Νικόλαος αξίζει καλύτερα. Οχι προχειρότητες, όχι κόκκινα φανάρια που βάζουν STOP στο μέλλον του για άγνωστο χρόνο, όχι πισωγυρίσματα που υποβαθμίζουν την εικόνα του και ακυρώνουν το εμβληματικότερο έργο εδώ και δεκαετίες. Είναι έγκλημα αυτό που συμβαίνει.
Η πόλη χρειάζεται σχέδιο, όραμα και σεβασμό στους πολίτες της. Οχι αποφάσεις που μοιάζουν περισσότερο με εξυπηρέτηση συμφερόντων, παρά με στρατηγική για το κοινό καλό.
Ο Δήμαρχος όχι μόνο δεν λέει την αλήθεια, αλλά επιμένει σε ψέματα, παραπληροφόρηση, και ένα καταστροφικό σχέδιο για το μέλλον της πόλης. Είναι τόσα, που αδυνατείς να καταρρίψεις κάθε ψέμα ξεχωριστά.
Ισχυρίζεται πως μιλά "καθαρά και ανοιχτά", όμως η πραγματικότητα πίσω από τις βαρύγδουπες δηλώσεις, κρύβει ψέματα και παραπληροφόρηση. Οταν τα έργα χάνονται, όταν περιουσίες απαξιώνονται, όταν επιχειρηματίες θα πληρώσουν το τίμημα και τη ζημιά στον τουρισμό, τότε η "καθαρότητα" μετατρέπεται σε συγκάλυψης ενός εγκλήματος, που φέρει την προσωπική σφραγίδα του Δημάρχου. Και αυτή την ευθύνη δεν μπορεί να τη σβήσει κανένα σύνθημα περί "ανοιχτής αλήθειας".

Κόκκινα φανάρια... το όραμα Μενεγάκη!

Η πόλη του Αγίου Νικολάου βρέθηκε το τελευταίο διάστημα στο επίκεντρο μιας απόφασης που μόνο ως οπισθοδρόμηση μπορεί να χαρακτηριστεί. Ο Δήμαρχος Αγίου Νικολάου, Μανώλης Μεναγάκης, επέλεξε να ακυρώσει το έργο της ανάπλασης του παραλιακού μετώπου. Ενα έργο που είχε περάσει από δημόσια διαβούλευση, βρισκόταν σε τροχιά δημοπράτησης, και παρουσιαζόταν ως εμβληματικό για το μέλλον και την ανάπτυξη της πόλης και ειδικότερα του παραλιακού.

Η σημασία του έργου
Η ανάπλαση του παραλιακού στόχευε στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων, την αναβάθμιση και καλύτερη αξιοποίηση της περιουσίας τους, στην ανάδειξη της ταυτότητας της πόλης, στη βιώσιμη ανάπτυξη και τη διευκόλυνση της κινητικότητας. στη δημιουργία ενός ελκυστικού χώρου για κατοίκους και επισκέπτες, που παράλληλα θα έδινε αναπτυξιακή ώθηση στην περιοχή.
Η μονοδρόμηση του παραλιακού, μελετημένη και θεσμικά εγκεκριμένη, συνδεόταν με μια συνολική στρατηγική για το κυκλοφοριακό και την αστική ανάπτυξη.

Η υπόσχεση που δεν τηρήθηκε
Ο κ. Μεναγάκης είχε δεσμευτεί δημόσια πως θα προχωρούσε σε νέα διαβούλευση, προκειμένου να εξεταστεί η επιστροφή σε διπλή κατεύθυνση:

Είναι καλό να πάρουμε υπόψη τη γνώμη όλων πολιτών και επαγγελματιών στον Άγιο Nικόλαο είπε μεταξύ άλλων μιλώντας στο fonien.gr ο δήμαρχος Αγίου Νικολάου Μανώλης Μενεγάκης ώστε η τελική απόφαση να έχει την έγκριση και της τοπικής κοινωνίας.

Ωστόσο η υπόσχεση έμεινε στα λόγια. Παραπλάνηση και ψέματα ξανά. Χωρίς διάλογο με τους πολίτες και τους φορείς, με μια διαδικασία που θυμίζει πραξικόπημα, το έργο ακυρώθηκε με απόφαση δημοτικού συμβουλίου, αφού για μήνες ο δήμαρχος είχε εμποδίσει κάθε ενέργεια για την υλοποίηση του. Ψέματα επίσης ήταν ότι τα κονδύλια θα πήγαιναν για την ανάπλαση της Πλατείας Νεάπολης. Είχε επισημανθεί από την αρχή, αλλά αναγκάστηκε να δεχθεί την αλήθεια, όταν πλέον δεν μπορούσε να υποστηρίξει άλλο το ψέμα του.

Πρακτικά και τεχνικά αδιέξοδα
Η επιλογή για επαναφορά της διπλής κυκλοφορίας έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τις προδιαγραφές της οδού. Η πόλη αναγκάζεται τώρα να καταφύγει σε τοποθέτηση φωτεινών σηματοδοτών σε τμήμα που δεν αντέχει το "όραμα" Μενεγάκη. Το αποτέλεσμα δεν θα είναι βελτίωση, αλλά νέα προβλήματα. Mποτιλιαρίσματα, καθυστερήσεις, επιβάρυνση κατοίκων και επισκεπτών, κίνδυνος ατυχημάτων.

Κόκκινα φανάρια... το όραμα Μενεγάκη
Αντί για ανάπλαση, βιώσιμη κινητικότητα και μια πόλη που κοιτάζει μπροστά, ο Άγιος Νικόλαος καταλήγει με κόκκινα φανάρια. Αυτό είναι το «όραμα» που κληροδοτεί ο κ. Μεναγάκης. Μια παραλιακή οδός κολλημένη στην καθυστέρηση, στα μποτιλιαρίσματα και στην ασφυξία, χωρίς καμία προοπτική πραγματικής αναβάθμισης. Η πόλη δεν αξίζει φανάρια που συμβολίζουν στασιμότητα και προκαλούν άλλους συνειρμούς, αλλά έργα που ανοίγουν δρόμους ανάπτυξης και εξέλιξης.

Πολιτική και ηθική διάσταση
Η ακύρωση του έργου θίγει την ίδια την έννοια της πολιτικής ευθύνης και της διαφάνειας. Όταν ένα έργο έχει εγκριθεί θεσμικά, έχει περάσει από διαβούλευση και έχει παρουσιαστεί ως προοπτική ανάπτυξης, η ακύρωσή του με συνοπτικές διαδικασίες ισοδυναμεί με πολιτικό πραξικόπημα εις βάρος της τοπικής κοινωνίας.

Ενα χαμένο στοίχημα
Η πόλη του Αγίου Νικολάου έχασε μια μοναδική ευκαιρία να εκσυγχρονίσει το πρόσωπό της, να ενισχύσει την ταυτότητά της ως τουριστικός και πολιτιστικός προορισμός, να αναβαθμίσει την καθημερινότητα των κατοίκων της. Αντί γι’ αυτό, μπαίνει σε ένα τέλμα εσωστρέφειας και κακής διαχείρισης.

Ο Άγιος Νικόλαος αξίζει περισσότερα. Οχι κόκκινα φανάρια, που στην ερημιά και την σκιά της νύχτας, να θυμίζουν παρακμή και σκοτεινές συνήθειες, αντί τον κοσμοπολίτικο και ζωντανό δρόμο που στα νιάτα μας γνωρίσαμε. Αξίζει σχεδιασμό με όραμα, συμμετοχικότητα, και προοπτική. Οχι εμμονικές αποφάσεις που καταργούν όσα με κόπο σχεδιάστηκαν και μάλιστα με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση, και όχι από το ταμείο του δήμου, δηλαδή την τσέπη μας, όπως υπόσχεται ο κ. Μενεγάκης.

Το πραξικόπημα του παραλιακού: Πώς χάθηκε μια μοναδική ευκαιρία ανάπτυξης για τον Άγιο Νικόλαο

 

Η εμμονή στη άποψη για διπλή κυκλοφορία στον παραλιακό, είναι πραγματικά εγκληματική για την αναπτυξιακή προοπτική του Αγίου Νικολάου. Ο Δήμαρχος, εντελώς άσχετος με το επιστημονικό αντικείμενο της Τεχνικής Υπηρεσίας, έχει κρατήσει την αρμοδιότητα και φαίνεται έχει βραχυκυκλώσει εντελώς την υπηρεσία.

Η απόφαση του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου, αναφέρεται σε έγγραφο του Διευθυντή Μελετών του Δήμου, ότι "επιβεβαιώνει τα ανωτέρω τεχνικά στοιχεία και δεδομένα που είναι προαπαιτούμενα για την ανάκληση της απόφασης ΕΣΑΛ", ενώ σε άλλο σημείο, προφανώς μη βολικό, "εκφράζει και μια δική του άποψη για την αναγκαιότητα παραμονής στην μονοδρόμηση μέχρι να γίνουν διαπλατύνσεις σε τμήμα της οδού".
Δηλαδή εκεί που "επιβεβαιώνει" είναι σαν Διευθυντής Μελετών, εν εκεί που διαφωνεί είναι "δική του άποψη";
Λοιπόν... Οτι περιέχει το έγγραφο, είναι η θέση του Διευθυντή Μελετών του Δήμου, και όχι προσωπική άποψη, η οποία πρέπει να ληφθεί υπόψιν.
Υπάρχει αναφορά σε κυκλοφοριακή μελέτη. Αποτελεί φαρσοκωμωδία το ζήτημα αυτό. Η μελέτη ήταν στην κυριολεξία στο ποδάρι, στερούμενης κάθε αξιοπιστίας.
Διαβάζουμε όμως και για τοποθέτηση σηματοδότη. Αραγε, τι χρειάζεται ο σηματοδότης σε ενδιάμεσο σημείο, αν τα χαρακτηριστικά της οδού επιτρέπουν διπλή κυκλοφορία;
Είναι ξεκάθαρο πως η διατομή του οδοστρώματος δεν επαρκεί για την ασφαλή κυκλοφορία, το οποίο αναγνωρίζεται και στην πρόταση, και προκειμένου να ικανοποιηθεί η εμμονή, μπαίνει σηματοδότης σε ενδιάμεσο της οδού σημείο!
Είναι προφανές πως άμεσα δεν μπορεί να γίνει διπλής κυκλοφορίας. Χρειάζονται έργα. Η βιασύνη δείχνει ότι δεν ενδιαφέρει τόσο η ασφάλεια, όσο το γεγονός ότι κάποιοι θέλουν να είναι περισσότερο προσβάσιμα τα ξενοδοχεία τους. Το έχουν εκφράσει άλλωστε.
Σε ότι αφορά τη συνεδρίαση του ΔΛΤ και τη νομιμότητα συζήτησης του θέματος, είναι ξεκάθαρο ότι οι παρατυπίες που καταγγέλθηκαν έπρεπε να είναι λόγος ακύρωσης συζήτησης του θέματος. Παρόλα αυτά, δεν καταγράφηκε στο πρακτικό η ακριβής αιτίας της ένστασης του κ. Λουκάκη για μη ενημέρωση του και το αίτημα για αναβολή του θέματος. Αυτή ήταν πως τα στοιχεία στάλθηκαν σε λάθος email!
Επίσης, το γιατί πρέπει να ακυρωθεί μια προηγούμενη απόφαση, δεν μπορεί να είναι άσχετο με το αν σήμερα αυτό επιφέρει δυσμενέστερο αποτέλεσμα. Η όποια ανάκληση απόφασης, έπρεπε να βασίζεται σε επικαιροποιημένα κυκλοφοριακά στοιχεία.
Το ΔΛΤ λειτούργησε σε εντεταλμένη υπηρεσία, αδιαφορώντας για τη νομιμότητα και τη πληρότητα της απόφασης.
Πάμε στο θέμα του Δημοτικού Συμβουλίου. Η αλλαγή της προηγούμενης απόφασης, χωρίς διαβούλευση και τις λοιπές διαδικασίες που είχαν προηγηθεί στην προηγούμενη απόφαση, αποτελεί πραξικόπημα.
Πραξικόπημα ήταν και το ότι χωρίς απόφαση του ΔΣ, πάγωσε κάθε διαδικασία για την ανάπλαση του παραλιακού, οδηγώντας στο τέλμα το έργο και πιθανότατα στην απώλεια της χρηματοδότησης.
Σύμφωνα με τον προγραμματισμό, η υλοποίηση του έργου θα ξεκινούσε 11/2023, δηλαδή πάνω στην αλλαγή της δημοτικής αρχής, και θα ολοκληρωνόταν 6/2026.
Χωρίς απόφαση του ΔΣ, πάγωσε το έργο και πιθανόν τα χρήματα θα χαθούν. Κι αν δεν χαθούν, πολύ πιθανόν θα σπαταληθούν ώστε να καλυφθεί το πραξικόπημα του παραλιακού.
Είναι δε απόλυτα αντιφατικό από την μια να κοπτόμεθα για τον κυκλοφοριακό φόρτο, και από την άλλη να μιλάμε για πεζοδρόμηση του κέντρου. Αυτό δεν είναι ζήτημα;
Προφανώς το ζήτημα είναι που δίνεις προτεραιότητα. Στον πεζό και την ποιότητα ζωής, ή στα οχήματα;
Δεν μπορεί αυτό να είναι αντιφατικό.
Σημαντικό είναι πως δεν υπήρξε καμία διαβούλευση με τους πολίτες. Σημαντικό είναι πως δεν ερωτήθηκαν αρμόδιες υπηρεσίες, όπως πχ η τροχαία, αφού πουθενά δεν διαπιστώθηκε αναφορά σε άλλες υπηρεσίες.
Πέντε εκατομμύρια για μια πραγματική ανάπλαση του παραλιακού, δεν θα βρεθούν. Ηταν η μόνη ευκαιρία να αλλάξει πρόσωπο και να υπάρξει ανάπτυξη στην περιοχή. Την βράδυ, ακόμα και τώρα που είμαστε στο μέγιστο της τουριστικής κίνησης, η περιοχή είναι έρημη και σκοτεινή.
Χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία για ανάπλαση, που θα έδινε αναπτυξιακή ώθηση.
Παράλληλα είναι ενάντια στη λογική της Βιώσιμης Αστικής Ανάπτυξης.
Η πόλη μας δεν μπορεί να πορεύεται με αποφάσεις που εξυπηρετούν λίγους και αφήνουν πίσω το κοινό συμφέρον. Ο Αγιος Νικόλαος αξίζει σύγχρονο σχεδιασ​μό, διαφάνεια και σεβασμό στις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης. Δεν αξίζει να θυσιάζει το μέλλον του στον βωμό μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων και ιδιωτικών συμφερόντων. Η ιστορία θα γράψει ότι γκρέμισε μια μοναδική ευκαιρία, γιατί ότι έργο και να σχεδιάσει ο δήμος, θα είναι μπάλωμα, με προϋπολογισμό πολύ χαμηλότερο των 5 εκατομμυρίων που που είχαν εγκριθεί.

Το ρουσφέτι βλάπτει σοβαρά την υγεία

Υπηρέτησα για δύο θητείες ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου των διασυνδεόμενων νοσοκομείων του Λασιθίου. Δεν ήταν μια τυπική θητεία. Ηταν μάχη. Οι προκλήσεις πολλές, τα προβλήματα τεράστια. Αφιέρωσα αμέτρητες ώρες εθελοντικής εργασίας, πέρα από κάθε υποχρέωση, της εντελώς άμισθης ιδιότητας μου.

Αντιμετώπισα όμως και ένα σύστημα ευνοιοκρατίας και διαπλοκής. Δεν υπέκυψα σε πιέσεις για ρουσφέτια που θα υπονόμευαν τη λειτουργία των νοσοκομείων. Δεν συγκάλυψα σκάνδαλα, δεν προστάτεψα ημέτερους. Αντιθέτως, ήρθα σε σύγκρουση με τη σήψη, γνωρίζοντας το κόστος. Δέχθηκα απειλές, συκοφαντίες, ύβρεις.
Στήριξα, όταν έπρεπε, ανθρώπους έξω από τον πολιτικό μου χώρο, γιατί το σωστό και το δίκιο είναι πάνω από παρατάξεις. Και το τίμημα το ανέλαβα εν γνώσει μου.
Βγήκα ακόμα και δημόσια να στηλιτεύσω τα όσα στραβά συμβαίνουν, να στηρίξω εργαζόμενους και δομές υγείας.
Δυσαρέστησα τον βουλευτή Λασιθίου, Γιάννη Πλακιωτάκη. Όμως στη ζωή πρέπει να επιλέξεις αν θα κοιμάσαι ήσυχος με τη συνείδησή σου ή αν θα είσαι αρεστός στα κέντρα εξουσίας. Εγώ τέτοια διλήμματα ποτέ δεν είχα.
Δεν είναι όλα ρουσφέτι και ψηφαλάκια. Η υγεία δεν μπορεί να είναι λάφυρο πολιτικών σκοπιμοτήτων. Οι διοικήσεις από το 2019, ήταν επιλογές του κ. Πλακιωτάκη. Ηταν βαρύ φορτίο να συμμαζεύω τα αποτελέσματα τους.
Σήμερα, η κατάσταση είναι χειρότερη από ποτέ. Οι ελλείψεις βγάζουν μάτι. Το κεντρικό νοσοκομείο αφήνεται να σαπίσει. Η επέκταση θάφτηκε στα συρτάρια. Το Κέντρο Αποθεραπείας στη Νεάπολη είναι γιοφύρι της Άρτας. Το νοσοκομείο Ιεράπετρας σβήνει σιωπηλά. Και το νοσοκομείο Σητείας, παρά την καταγωγή του κυβερνητικού βουλευτή, φυτοζωεί.
Αντί να δούμε λύσεις, βλέπουμε βολέματα. Το πως πχ θα γίνει η κολλητή διευθύντρια, αν και τελευταία στη λίστα και χωρίς ουσιαστικά προσόντα. Η ίδια για την οποία αναγκάστηκα να ζητήσω εισαγγελική παραγγελία για τον σύζυγο της λόγω απειλών κατά της ζωής μου.
Την ίδια ώρα, υπόθεση εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ ζημίας του νοσοκομείου είναι θαμμένη. Συνδιαλλαγές κάτω από το τραπέζι για να κλείνουν ΕΔΕ, ώστε να προστατευτεί εργατοπατέρας και να μην ασχολείται με τον βουλευτή.
Είναι τόσα πολλά, που χρειάζονται ώρες για την αναφορά τους. Η ουσία είναι πως οι ευθύνες για την κατάσταση της υγείας στο Λασίθι, έχουν ονοματεπώνυμο.
Πρέπει να καταλάβουμε, πως όσο κολλητοί και αν είστε με τον βουλευτή, τον όποιο βουλευτή, της όποιας κυβέρνησης, αν δεν λειτουργούν σωστά τα νοσοκομεία, δεν θα σωθείτε. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Η υγεία λοιπόν, δεν θα έπρεπε να είναι εργαλείο στα χέρια κανενός. Επρεπε να υπηρετεί τον πολίτη και μόνο.
Μέσα σε αυτό το τοπίο σήψης, υπάρχουν τίμιοι, καθαροί, αφοσιωμένοι εργαζόμενοι. Αυτοί που υπηρετούν την υγεία και τον ασθενή με σεβασμό, επαγγελματισμό και συνείδηση. Είναι η μόνη μας ελπίδα, κι αυτοί πρέπει να στηριχθούν.
Η υγεία στο Λασίθι είναι ζήτημα ζωής και αξιοπρέπειας. Οσο η πολιτική εξυπηρέτηση και η προσωπική φιλοδοξία μπαίνουν πάνω από τον ασθενή, τόσο θα βαθαίνει το χάσμα και θα πληθαίνουν οι απώλειες. Οι πολίτες αυτού του τόπου αξίζουν δημόσιες δομές υγείας που λειτουργούν, όχι ρημαγμένα κτίρια και βολεμένους ημέτερους.
Η διαφθορά και η αδιαφορία έχουν πρόσωπα, έχουν ονόματα. Όμως το ίδιο ισχύει και για την εντιμότητα και την ευσυνειδησία. Και αυτά τα πρόσωπα, οι αφοσιωμένοι εργαζόμενοι που καθημερινά κρατούν όρθιο ό,τι έχει απομείνει, είναι η ζωντανή απόδειξη ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα.
Η ευθύνη είναι συλλογική, αλλά η επιλογή είναι ατομική. Ή θα συνεχίσουμε να κλείνουμε τα μάτια, ή θα απαιτήσουμε την υγεία που μας αξίζει. Γιατί στο τέλος της μέρας, όταν έρθει η στιγμή της ανάγκης, ούτε τα ρουσφέτια, ούτε οι γνωριμίες θα μας σώσουν. Μόνο ένα σύστημα υγείας που υπηρετεί τον πολίτη. Τίποτε άλλο.​
Ο Γιάννης Πλακιωτάκης φέρει την απόλυτη ευθύνη για την πορεία της υγείας στον νομό, καθώς όλες οι διοικήσεις που τοποθετήθηκαν ήταν δικές του επιλογές. Αυτές οι επιλογές τον βαραίνουν ακέραια, όπως και τα αποτελέσματα τους. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό.
Κλείνοντας, εύχομαι στο νέο Διοικητικό Συμβούλιο καλή δύναμη και επιτυχία στο έργο του, με την ελπίδα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αφήσει πραγματικό αποτύπωμα στην υγεία του Λασιθίου. Όσο για μένα, νιώθω πραγματική λύτρωση που δεν είμαι μέρος της νέας σύνθεσης του, που ούτε άλλωστε επεδίωξα. Η μάχη αυτή έχει άλλους πλέον να τη δώσουν.

Μιχάλης Βασιλάκης

​​Το οριστικό ναυάγιο μιας πολύτιμης δωρεάς​;

 

Η απώλεια μιας σημαντικής δωρεάς προς το Νοσοκομείο Αγίου Νικολάου ​μάλλον πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
Δεν ​ήταν απλώς μια τυπική περίπτωση ​κακής συγκυρίας. Είναι ένα γεγονός που φέρνει στο φως, με τον πιο ηχηρό τρόπο, τις διαχρονικές αδυναμίες της δημόσιας διοίκησης, την ​απουσία στρατηγικής και την παθητικότητα μπροστά στην ευκαιρία.

Πριν από αρκετούς μήνες, συγγενής μιας θανούσας, η οποία είχε νοσηλευτεί στο νοσοκομείο, αποφάσισε να κάνει μια σπουδαία προσφορά: να δωρίσει ένα μεγάλο ακίνητο, συγκεκριμένα ένα ξενοδοχείο. Μια κίνηση γενναιοδωρίας που θα εξέφραζε με πράξεις την εκτίμησή του προς το νοσοκομείο και τους ανθρώπους του. Μια προσφορά που αν αξιοποιούνταν, θα μπορούσε να συμβάλει καταλυτικά στην επίλυση σοβαρών στεγαστικών προβλημάτων ή να λειτουργήσει ως κίνητρο για την προσέλκυση ιατρών, μέσω της δυνατότητας φιλοξενίας.

Ο δωρητής, επηρεασμένος από το τοξικό κλίμα που είχε διαμορφωθεί εκείνη την περίοδο, από υπερβολές και ανυπόστατες φήμες περί δήθεν επικείμενου κλεισίματος του νοσοκομείου, οδηγήθηκε στην εκτίμηση ότι μια τέτοια δωρεά θα ήταν μάταιη.

Παρότι ήταν εμφανής ο κίνδυνος απώλειας αυτής της μοναδικής ευκαιρίας, κανένας θεσμικός μηχανισμός δεν ενεργοποιήθηκε για να την αποτρέψει.
Εκείνοι που είχαν τον θεσμικό ρόλο να εξηγήσουν στον δωρητή την πραγματική εικόνα, να τον διαβεβαιώσουν ότι δεν τίθεται κανένα απολύτως θέμα κατάργησης ή υποβάθμισης του νοσοκομείου, απέτυχαν να το πράξουν, ή δεν χρησιμοποίησαν τα κατάλληλα και πειστικά επιχειρήματα. Αφέθηκε έτσι να παγιωθεί ένα κλίμα παραπληροφόρησης, που τελικά οδήγησε σε μια απόφαση εις βάρος του ιδρύματος.

Το νοσοκομείο έχασε μια σπάνια ευκαιρία, οι πολίτες στερήθηκαν μια προσφορά που θα μπορούσε να έχει άμεσο και μετρήσιμο αντίκτυπο στην ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας.

Ο τέως δήμαρχος Αγίου Νικολάου και νυν πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων του Νοσοκομείου, κ. Κουνενάκης, είχε καταλυτικό ρόλο στην ωρίμανση της πρότασης για τη δωρεά. Δυστυχώς, μια υπόθεση που θα μπορούσε να έχει κλείσει γρήγορα, με την απλή μεταβίβαση των μετοχών της εταιρείας που κατείχε το ακίνητο, αντιμετωπίστηκε με περίσσια επιφυλακτικότητα.
Παρά τη ενημέρωση του κ. Κουνενάκη για ανυπαρξία ουσιαστικού κινδύνου, και τη δική μου εκτίμηση ότι οποιαδήποτε πιθανή έκθεση ήταν αμελητέα συγκριτικά με την αξία του ακινήτου, επιλέχθηκε τελικά η μεταβίβαση του ακινήτου ως φυσικό αντικείμενο και όχι της εταιρείας. Μια επιλογή που θα πρόσθετε καθυστερήσεις και επιπλέον κόστος, καθώς απαιτούσε διαφορετικές ενέργειες και διαδικασίες.

Παρότι υπήρξε αρχικά διαβεβαίωση ότι δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας, η εικόνα που διαμορφωνόταν υπεδείκνυε αυξημένη πιθανότητα αρνητικής κατάληξης.
Παρ’ όλα αυτά, υπήρξε τελικά εκδήλωση πρόθεσης από πλευράς δωρητή για μεταβίβαση προς τον Δήμο. Αν και υπήρξε επικοινωνία που φάνηκε να βελτιώνει το κλίμα προς όφελος του νοσοκομείου, δεν ήταν αρκετή για να οδηγήσει την υπόθεση σε θετική έκβαση.
Είχα εγκαίρως επισημάνει τον κίνδυνο και πρότεινα τη συγκρότηση ομάδας προσώπων κύρους, ώστε να συμβάλει στην αποτροπή του ναυαγίου. Φαίνεται όμως πως η πρόταση αυτή δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Οχι με ευθύνη του Συλλόγου Φίλων Νοσοκομείου.

Μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου 2024, είχα εξ ιδιότητας τη δυνατότητα να εμπλακώ στο θέμα. Δεν γνωρίζω τι επακολούθησε, ούτε αν υπήρξαν πρωτοβουλίες από τη διοίκηση. Το μόνο βέβαιο πρέπει να είναι ότι το ακίνητο τελικά δεν κατέληξε ούτε στο νοσοκομείο ούτε στον δήμο. Ένα ακίνητο μεγάλης αξίας, πολλών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, μια δωρεά με τεράστιο κοινωνικό όφελος, χάθηκε αδικαιολόγητα. Το τι μεσολάβησε δεν το γνωρίζω. Σίγουρα όμως υπήρξαν ατυχείς χειρισμοί.

Είναι τραγικό, γιατί το δυσκολότερο κομμάτι είχε ήδη γίνει, αφού ο δωρητής είχε πειστεί, με τη βοήθεια και τις παρεμβάσεις του κ. Κουνενάκη. Κι όμως, δεν καταφέραμε να φτάσουμε στο τέλος της διαδρομής. Αποτύχαμε στο τελευταίο και ευκολ​ότερο βήμα.

Η ευκαιρία χάθηκε, γιατί δεν αντιληφθήκαμε το πραγματικό μέγεθος της δωρεάς, ούτε ζυγίσαμε σωστά το αμελητέο ρίσκο που ενείχε η ταχύτερη λύση μεταβίβασης τη εταιρίας. Οι επιφυλάξεις και οι αναστολές επισκίασαν τη λογική.

Το κόστος της ατολμίας είναι πάντα δυσανάλογα μεγαλύτερο από το ρίσκο μιας απόφασης. Σε αυτή την περίπτωση, είχαμε στα χέρια μας μια σπάνια ευκαιρία προσφοράς και ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος υγείας. Δεν την αξιοποιήσαμε. Παθογένειες του δημοσίου και έλλειψη αποφασιστικότητας οδήγησαν σε αυτή τη δυσάρεστη εξέλιξη.​
Θεωρώ βεβαίως ότι και η δημοτική αρχή δεν χειρίστηκε καθόλου καλά το θέμα. Εχει αναλυθεί σε παλαιότερη ανάρτηση. Απόδειξη, πως ούτε στον δήμο κατέληξε τελικά το ακίνητο.

Προσωπικά δεν έχω μάθει να χαϊδεύω αυτιά, όσο κι αν αυτό ενοχλεί. Γιατί όταν χάνονται τέτοιες δωρεές, δεν φταίει η συγκυρία. Φταίνε εκείνοι που δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να τις αξιοποιήσουν. Αλλά και αυτοί που με την καταστροφολογία τους, συνέβαλαν στην ακύρωση της δωρεάς. Το ζήτημα είναι πως συνήθως κανείς δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του.

Το Μεραμπέλλο, δηλαδή ο Δήμος Αγίου Νικολάου, βρίσκεται σήμερα σε εξαιρετικά δυσμενή θέση όσον αφορά τους υδατικούς του πόρους.

Είναι ο μοναδικός δήμος του Νομού Λασιθίου που δεν διαθέτει ούτε ένα έργο υδατικής υποδομής. Ούτε φράγμα, ούτε λιμνοδεξαμενή, ούτε καν σε στάδιο μελέτης.
Την ίδια στιγμή, στους υπόλοιπους δήμους, έχουν προχωρήσει ή προχωρούν σημαντικά έργα αξιοποίησης και αποθήκευσης νερού.

Η λειψυδρία δεν είναι μελλοντικό σενάριο. Είναι ήδη εδώ.

Η κλιματική κρίση, οι μειωμένες βροχοπτώσεις, έχουν κάνει το πρόβλημα οξύ.
Στο Μεραμπέλλο το ζήτημα δεν περιορίζεται στην άρδευση, αφορά πλέον και την ίδια την ύδρευση. Κατοικίες, τουριστικές μονάδες και αγροτικές εγκαταστάσεις απειλούνται από την ανεπάρκεια και την πλήρη απουσία παροχής νερού έστω και χαμηλότερης ποιότητας για άρδευση.

Σε αυτό το πλαίσιο, προκύπτουν καίρια ερωτήματα που απαιτούν δημόσιες απαντήσεις:

Γιατί το Μεραμπέλλο έχει μείνει εκτός υδατικού σχεδιασμού τόσα χρόνια;
Ποιες μελέτες έχει εκπονήσει ή προγραμματίσει η Περιφέρεια για υδατικά έργα στην περιοχή του Δήμου Αγίου Νικολάου;
Τι ενέργειες έχουν κάνει διαχρονικά οι βουλευτές Λασιθίου για να χρηματοδοτηθούν έργα υποδομής;
Γιατί έργα εντάσσονται σε άλλους δήμους του νομού, ενώ ο μεγαλύτερος δήμος, τουριστικά και πληθυσμιακά, αγνοείται;
Υπάρχει πρόβλεψη για την ένταξη του Μεραμπέλλου σε προγράμματα αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής και της ξηρασίας; Αν ναι, πότε και με ποιες προδιαγραφές; Με ποιο ορίζοντα ολοκλήρωσης;

Η απραξία των προηγούμενων ετών δεν μπορεί να συνεχιστεί. Απαιτούνται άμεσες ενέργειες:

Εκπόνηση τεχνικών και υδρολογικών μελετών για έργα ταμίευσης και αποθήκευσης νερού.
Προώθηση των έργων σε εθνικά και ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά εργαλεία.
Αναβάθμιση και επέκταση των υπαρχόντων δικτύων ύδρευσης και άρδευσης.
Δημιουργία ενός ολοκληρωμένου Τοπικού Σχεδίου Διαχείρισης Υδάτων, με κοινωνική διαβούλευση και συμμετοχή.

Οι πολίτες του Μεραμπέλλου δεν ζητούν προνόμια. Ζητούν ίση μεταχείριση και πρόσβαση σε βασικά δημόσια αγαθά, όπως το νερό. Η απουσία έργων δεν είναι τεχνικό πρόβλημα, είναι απουσία πολιτικής βούλησης. Και οι ευθύνες, πλέον, πρέπει να προσποιηθούν.
Τα στοιχεία για την υγρασία του εδάφους και η ξηρασίας είναι πολύ ανησυχητικά για το Μεραμπέλλο, χωρίς να έχουν ληφθεί μέτρα και να υπάρξει σχεδιασμός. Γιατί τέτοια αδιαφορία;

Οι ανέξοδες εξαγγελίες και υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα πρέπει να τελειώσουν. Αρκετά με τον εμπαιγμό.

Ένα ακόμη ανησυχητικό στοιχείο είναι η έλλειψη ουσιαστικής πίεσης από τους τοπικούς φορείς. Δημοτική αρχή, επαγγελματικές ενώσεις, αγροτικοί συνεταιρισμοί και συλλογικά όργανα. Η σιωπή ή η ατολμία διεκδίκησης έχει στοιχίσει ακριβά στο Μεραμπέλλο. Και όταν ασκείται πίεση, δεν συνοδεύεται από ουσιαστικά αποτελέσματα, είτε λόγω αδυναμίας πολιτικής επιρροής και ανυπαρξίας στήριξης, είτε λόγω απροθυμίας της Περιφέρειας και της Πολιτείας να προχωρήσουν σε πράξεις.

Το ερώτημα είναι απλό:
Τι πρέπει να συμβεί για να ενεργοποιηθεί επιτέλους ένας ενιαίος, ισχυρός και τεκμηριωμένος διεκδικητικός λόγος για το αυτονόητο; Δηλαδή, την εξασφάλιση επάρκειας στο νερό;

Διαχείριση εντυπώσεων, όχι πολιτικών ευθυνών

 

Η τοποθέτηση του Δημάρχου Αγίου Νικολάου σχετικά με την παραίτηση του Γιώργου Ξένου είναι προσπάθεια διαχείρισης εντυπώσεων.

Αντί να εστιάσει στα σοβαρά ζητήματα που έθεσε ο παραιτηθείς αντιδήμαρχος, όπως η απουσία θεσμικής κάλυψης, οι εσωτερικές παρεμβάσεις και η έλλειψη στήριξης, ο Δήμαρχος επέλεξε να τον ευχαριστήσει για την προσφορά του και να περάσει βιαστικά στην αντεπίθεση, λες και η αποχώρησή Ξένου ήταν απλώς κάτι το μη ουσιώδες. Ομως δεν ήταν.

Η παραίτηση Ξένου ήρθε να επιβεβαιώσει όσα ψιθυρίζονται καιρό. Πως η δημοτική αρχή λειτουργεί χωρίς συλλογικότητα, αλλά ελέγχεται από έναν πολύ στενό πυρήνα, και με πρακτικές που ακυρώνουν στην πράξη την πολυφωνία και την πρωτοβουλία.
Οι ευθύνες για αυτό το κλίμα, δεν μπορούν να κρύβονται πίσω από τυπικές ευχαριστίες και αναφορές σε δήθεν ομαλή συνεργασία.

Όταν ένας αιρετός, παραιτείται καταγγέλλοντας θεσμικά εμπόδια και υπονόμευση, το πρόβλημα δεν είναι ο παραιτηθείς. Το πρόβλημα είναι το περιβάλλον που δεν του επέτρεψε να εργαστεί όπως όφειλε.
Και τι αναφέρει ο δήμαρχος; "Η παραίτησή του έγινε δεκτή άμεσα". Είναι αλήθεια αυτό; Οχι. Η παραίτηση του έγινε γνωστή σήμερα, που δήλωσε πως: "αποφασίζω να αποδεχθώ την παραίτηση του Γιώργου Ξένου". Από "18/7/2025" που έστειλε την παραίτηση του, μέχρι σήμερα (24/7/2025), δεν το λες και άμεσα.
Η δήλωση Μενεγάκη για την παραίτηση Ξένου, δεν είναι απλώς μια προσπάθεια διαχείρισης της κατάστασης. Είναι μια αποτυχημένη επιχείρηση διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, που δείχνει ξεκάθαρα τον τρόπο με τον οποίο προσπαθεί να απορροφήσει τους κραδασμούς χωρίς να αλλάξει τίποτα στην ουσία.

Αντί να σταθεί με ειλικρίνεια στις αιχμηρές αλλά τεκμηριωμένες αιτιάσεις του παραιτηθέντος αντιδημάρχου, ο Δήμαρχος επέλεξε να παρουσιάσει μια εικόνα ομαλής συνεργασίας και ιδανικής ατμόσφαιρας, μετατρέποντας ένα πολύ σοβαρό πολιτικό γεγονός, σε τελετουργικό αποχαιρετισμό.

Πρόκειται για συνειδητή αποσιώπηση της ουσίας. Η σοβαρή δυσλειτουργία, η εσωτερική φθορά και η θεσμική απαξίωση δεν χρυσώνονται με τυπικές φράσεις ευχαριστιών.
Η παραίτηση δεν ήταν προσωπική απόφαση χωρίς πολιτική σημασία. Ηταν κραυγή διαμαρτυρίας, που ο Δήμαρχος επέλεξε να σιγάσει επικοινωνιακά, αντί να την ακούσει.

Ο Δήμαρχος επέλεξε να ρίξει λάδι στην φωτιά, αντί νερό. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να αποκλείουμε ανεξαρτητοποίηση. Σίγουρα όμως αποκλείουμε πιθανή παραίτηση από Δημοτικός Σύμβουλος.

Το πρόβλημα δεν λύνεται με ωραιοποιημένες ανακοινώσεις. Λύνεται μόνο όταν υπάρχει διάθεση να ειπωθεί η αλήθεια, να αναγνωριστούν τα λάθη και να υπάρξει αλλαγή πορείας. Δυστυχώς, τίποτα από αυτά δεν διακρίνουμε στην τοποθέτηση του Δημάρχου.
Η παραίτηση Ξένου ήταν μια καθαρή καταγγελία για όσα δεν λειτουργούν στη δημοτική αρχή.
Ο Μενεγάκης αποδεικνύεται καθημερινά, ότι αυτός είναι το πραγματικό πρόβλημα. Προσπαθεί να υποβαθμίσει και να απαξιώσει το γεγονός της παραίτησης,επιβεβαιώνοντας ότι στην παρούσα δημοτική αρχή, η αλήθεια δεν ακούγεται. Διαστρεβλώνεται, αποσιωπάται, καταδιώκεται.