Πολιτική δειλία πίσω από την φίμωση συμβούλων και πολιτών

Η λειτουργία του ΔΣ στηρίζεται στις αρχές της διαφάνειας, της δημοκρατικής αντιπαράθεσης και της θεσμικής συνέπειας. Οταν διαδικασίες ακυρώνονται πραξικοπηματικά, δημιουργείται εύλογα η εντύπωση ότι κάποιοι επιθυμούν να αποφύγουν τον έλεγχο και την πολιτική ευθύνη.

Ο αντιδήμαρχος εκτέθηκε περισσότερο και σίγουρα οι μέσω ΜΜΕ θέσεις του δεν μπορούν να διορθώσουν την άστοχη ενέργεια της Προέδρου του ΔΣ και του Δημάρχου.
Η επιλογή τους πλήττει όχι μόνο την εικόνα του ίδιου του αντιδημάρχου αλλά και το κύρος του θεσμού συνολικά. Ενα δημοτικό συμβούλιο δεν μπορεί να λειτουργεί με όρους σκοπιμοτήτων και ισορροπιών. Οφείλει να σέβεται τον δημόσιο διάλογο και να διασφαλίζει ότι όλες οι απόψεις θα ακούγονται ισότιμα.
Εδωσε τον λόγο στον Δήμαρχο, στον Αντιδήμαρχο, αλλά όχι στην πολίτη που ήταν παρούσα για να παρουσιάσει την θέση της.

Παρούσα στη διαμαρτυρία για το Crown Iris ήταν η Πρόεδρος του ΔΣ, η οποία, πέρα από την πολιτική της ιδιότητα, φαινόταν να ασκεί και καθήκοντα νομικής κάλυψης των διαμαρτυρόμενων. Κατέγραφε με βίντεο, παρακολουθούσε τα πάντα, ερχόταν σε αντιπαράθεση με πολίτες, και βρισκόταν στο σημείο όταν συνέβη το περιστατικό. Είναι λοιπόν απορίας άξιο, γιατί δεν υπερασπίστηκε και στο ΔΣ την θιγόμενη συμπολίτισσα.
Αντίθετα, ακύρωσε μια διαδικασία που θα μπορούσε να ρίξει φως στην αλήθεια. Μια τέτοια παρέμβαση θα μπορούσε να φωτίσει τις εξελίξεις και να αποσαφηνίσει τα γεγονότα.

Γιατί λοιπόν επέλεξε να σιωπήσει αλλά και να ακυρώσει τη συζήτηση πραξικοπηματικά;
Κάποιοι λένε πως η μαρτυρία της θα έθετε τον αντιδήμαρχο σε ακόμα πιο δύσκολη θέση. Αν ισχύει αυτό, τότε μιλάμε για μια πρακτική που δεν έχει καμία σχέση με τον ρόλο που της έχει ανατεθεί. Η ευθύνη της Προέδρου είναι να προστατεύει τη διαφάνεια και να ενισχύει τη λειτουργία της δημοκρατικής διαδικασίας, όχι να τη φιμώνει.

Επιπλέον, προσπάθησε να διακόψει την βιντεοσκόπιση όσων συνέβησαν πιέζοντας δημοσιογράφο να βγει έξω από την αίθουσα.

Ολα αυτά δημιουργούν εύλογα ερωτήματα και προβληματισμό για τους λόγους που ένα θεσμικό αίτημα ακυρώθηκε.
Η εικόνα που μένει στους πολίτες είναι πως το ΔΣ δεν θέλησε να συζητήσει ένα σοβαρό ζήτημα, και αυτό ανοίγει τον δρόμο σε αμφισβήτηση της αξιοπιστίας του οργάνου.
Εάν οι θεσμοί λειτουργούν με όρους αποκλεισμού, τότε το μόνο που καταφέρνουν είναι να ενισχύουν τη δυσπιστία απέναντι στη δημοτική αρχή.

Δεν έχει σχέση με το αν συμφωνείς ή όχι με την άποψη του άλλου, αλλά η δημοκρατία απαιτεί ανοιχτό διάλογο και όχι μονολόγους. Ισότιμη αντιμετώπιση και όχι φίμωση της μιας πλευράς. Καθαρές διαδικασίες και πλήρη λογοδοσία.
Οταν αυτά παρακάμπτονται, το ερώτημα δεν είναι αν κάποιος κερδίζει σε επίπεδο εντυπώσεων, αλλά πόσο ζημιώνεται συνολικά η διαφάνεια και η εμπιστοσύνη των πολιτών στους εκπροσώπους της και τους θεσμούς.